The New Region'da bir yazı kaleme alan Ulusal Güvenlik ve Strateji konularında yazılar kaleme alan Iraklı analist Firas Elias, Türkiye'nin Kürdistan Bölgesi'nde PKK'ye karşı gerçekleştirmeyi planladığı olası operasyonlardan endişe duyan İran'ın bu operasyonların kapsamı ve niteliği ile ilgili araştırmalara başladığını ve bu operasyonların önünü kesmek için manevralar gerçekleştirdiğini dile getirdi.
Irak'ın Kürdistan Bölgesi'ne (KBY) ve kuzey federal topraklara yönelik olası bir Türk askeri saldırısına ilişkin endişelerin arttığı bir dönemde, İran rejimi zor kararlar almakla karşı karşıya. İran, herhangi bir Türk operasyonunun KBY, Kuzey Irak ve Suriye'deki uzun dönem çıkarları için hayati öneme sahip alanları doğrudan etkileyeceğinden korkuyor ve Irak'taki etkisini korumaya yönelik daha geniş bir çabanın parçası olarak operasyonun hedeflerini hafifletecek veya raydan çıkaracak seçenekleri değerlendiriyor.
İran, Türkiye Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın Nisan ayı sonlarında Türkiye'nin bu yaz Kuzey Irak'ta Kürdistan İşçi Partisi (PKK) unsurlarını hedef alacak ve Irak-Türkiye sınırında bir tampon bölge oluşturacak bir askeri operasyon düzenleme niyetini ifade ettiği Irak ziyaretinin olası etkilerini izliyor. Rejimin PKK ile güçlü bağları ve İran'ı kuzey Irak şehirleri üzerinden Suriye'ye bağlayan güvenli kara koridorunun kritik rolü göz önüne alındığında Tahran, operasyonun sonuçları konusunda endişeli. İran bu gelişmelerin ardından Irak'ın pozisyonunu daha iyi anlamak için Iraklı yetkililerle temaslara başladı.
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin ardından İran Yüksek Ulusal Güvenlik Konseyi Sekreteri Ali Ekber Ahmadiyan, Rusya'nın St. Petersburg kentinde düzenlenen güvenlik konularından sorumlu üst düzey yetkililerin onikinci toplantısının oturum aralarında 24 Nisan'da Irak Ulusal Güvenlik Danışmanı Kasım el-Araji ile görüştü. Toplantı sırasında İran heyeti, Erdoğan'ın ziyaretinin güvenlik açısından doğuracağı sonuçlara ilişkin kaygılarını, özellikle de PKK'nın ve ona bağlı grupların Irak'ta yasaklı örgüt olarak tanımlanmasına verdiği desteği dile getirdi. Bu duruş, İran'ın, Ankara'nın PKK ve diğerlerine karşı yapacağı herhangi bir askeri operasyona karşı olduğunu vurguluyor.
İran, Temmuz ayında başlaması planlanan operasyonları yakından takip edecek. Endişeleri, operasyonların Kuzey Irak'taki nüfuzunun ötesine geçerek Suriye'nin doğusunu da kapsayacak şekilde büyümesi. Başta PKK olmak üzere silahlı Kürt gruplarının Irak-Suriye kuzey sınırının her iki yanında çoğalması, son yıllarda İran'a stratejik bir dayanak noktası sağladı. Özellikle Şengal ve Rabia'dan Deyrezzor'a uzanan stratejik koridorda İran nüfuzunu kaybetme korkusu yaşıyor.
Üst düzey Türk siyasi ve askeri şahsiyetler askeri operasyonun boyutunu tartışmaya devam ediyor. Başarı, Bağdat ve Erbil hükümetlerinin genişlettiği işbirliğinin düzeyine bağlı. Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar, geçtiğimiz Mart ayında Bağdat'a yaptığı ziyarette, yaklaşan askeri harekata ilişkin Irak'a yönelik çeşitli potansiyel senaryolar ortaya koymuştu. Bunlar, Türkiye'nin Bağdat ve Erbil hükümetleriyle işbirliği içinde bir kara operasyonunu yönetmesinden, Türkiye'nin hava ve istihbarat desteği sağlamasıyla birlikte operasyona Bağdat ve Erbil'in öncülük etmesine kadar uzanıyor. Irak henüz bu spekülasyona yanıt vermemeyi tercih etti.
Milli Güvenlik Kurulu'nun bu ayın başlarında Erdoğan başkanlığında gerçekleştirdiği son toplantısında, Irak'ın operasyona katılmayı reddetmesi durumunda acil durum stratejileri tartışıldı. Görünüşe göre Türkiye, Irak hükümetinin örtülü rızasını ve Kürdistan Bölgesel Yönetimi'nin (KBY) siyasi desteğini alırken, operasyonu bağımsız olarak sürdürme eğiliminde olacak.
İran'ın Şengal'daki hakimiyetini sağlamlaştırma çabası
İran, 1990'lı yıllardan bu yana, özellikle de PKK'nın Suriye'nin kuzeyinde askeri üsler kurması sırasında PKK ile ilişkilerini özenle geliştirdi. İran, Esad rejimi aracılığıyla PKK'ya askeri ve lojistik destek sağladı. Kudüs Gücü'nün eski komutanı Kasım Süleymani, Irak-Türkiye-İran sınır üçgenini kapsayan Kandil Dağları'nda PKK için çok sayıda askeri üs kurulmasına nezaret etti. İran, Türkiye'yi Amerika'nın İran'a karşı kuşatma aracı olarak algılayarak, partiyi Türkiye'ye karşı bir koz olarak kullanmayı amaçlıyordu. Bu çaba, İran'ın 1996'dan bu yana İsrail'le yürüttüğü stratejik ortaklığın bir parçasıydı.
İran, özellikle Kasım 2015'te Şengal'ın IŞİD kontrolünden kurtarılmasının ardından, PKI altyapısının Kuzey Irak ve KBY boyunca genişletilmesine yardım etmeye devam ediyor. Bu çaba, PKK üyelerinin Şengal ve çevre bölgelerde üs kurmasına izin vermeyi de içeriyordu. İran ayrıca Kerkük'ün yanı sıra Tuzhurmatu ve Amirli'de çok sayıda askeri üs kurulmasında da rol oynadı.
Bu girişimler, Kudüs Gücü'nün Irak-İran sınırında bulunan Kermanşah'taki Ramazan karargahı veya Haşdi Şabi (PMF) ile bağlantılı silahlı milisler aracılığıyla kolaylaştırıldı. Bağdat ve Erbil hükümetleri arasında Ekim 2020'de Şengal'daki durumu normalleştirmek amacıyla yapılan ve PKK unsurlarının şehir merkezi ve çevresinden uzaklaştırılmasını zorunlu kılan anlaşmanın ardından yaklaşık 1.800 PKK savaşçısı, silahlı Şengal Direniş Birlikleri'ne (YBŞ) katıldı. Ezidi grubu, Irak hükümetinin sağladığı maaşlarla Haşdi Şabi'ye destek verdi.
İran ayrıca şehirdeki güvenliğini ve ekonomik varlığını güçlendirerek, Ahrar Şengal ve diğerleri gibi Şengal'daki çeşitli Yezidi milislerine desteğini genişletti. Bu yardım, bu milislerin Haşdi Şabi'ye entegre edilmesi veya Irak-Suriye sınırındaki eylemlerinin hem Haşdi Şabi hem de PKK ile koordine edilmesi de dahil olmak üzere farklı şekillerde gerçekleşti.
Ezidi milislerin Kudüs Gücü'ndeki irtibat subayı Tuğgeneral Reber Azidai'nin Bağdat ve Erbil hükümetleri arasında varılan anlaşmanın ardından Şengal'a yaptığı ziyarette dönüm noktası yaşandı. Bu ziyaret, PKK'nın, üyelerini Şengal'ın merkezinden çekmesi, çok sayıda karargâh ve ekonomi ofisini kapatması ve üyelerinin Haşdi Şabi'ye bağlı Yezidi milislere katılmasına izin vermesi konusunda anlaşmaya varılmasıyla sonuçlandı.
İran'ın kuzey Irak coğrafyası üzerinde kontrol sahibi olma çabaları, mevcut ulusal güvenlik stratejisinin temel taşını sağlamlaştırdı. Tahran, Halep, Musul ve Kasr-ı Şirin'e kadar uzanan stratejik koridorun, Türkiye'nin güneye doğru genişlemeyi amaçlayan bölgesel hedeflerine karşı hayati bir engel görevi gördüğünü kabul ediyor. İster Kuzey Irak'ta askeri üsler kurarak ister İran'ın Irak-Suriye sınırındaki geçişini engelleyerek olsun, Türkiye'nin askeri yollardan geri dönüşünü beklemekte rehavete yer yok. Bu endişe, İran destekli Iraklı milislerin burayı korumaya hazır varlığıyla daha da artıyor.
Türkiye'nin Ninova Eyaleti'nde, özellikle de Şengal, Mahmur ve PKK'nın faaliyet gösterdiği diğer bölgelerdeki temel siyasi amaçlarından birinin Irak-Türkiye sınırının tam güvenliğini sağlamak olduğu açıktır. Bu, "Kalkınma Yolu" girişiminin bir parçası olarak güneye Bağdat'a ve hatta Basra'ya kadar uzanan Ovaköy-Fişkabur-Tel Afar-Musul sınır kapısının açılışıyla simgelenen yeni bir aşamanın başlatılmasını içeriyor. Türkiye'nin ekonomik ve istihbarat alanındaki dayanağını genişletiyor ve güçlendiriyor.
PKK'nın Kuzey Irak'taki varlığının Irak hükümetinin kontrolünden İran Devrim Muhafızları istihbaratının eline geçmesi, Irak-Türkiye ilişkilerini karmaşık hale getirdi. Bu karmaşıklık, İran'ın Irak'taki müttefiklerinin, Başbakan Muhammed Şii El Sudani'nin partinin Musul ve Kerkük yakınlarındaki kamplarını kapatma girişimlerini reddetmesiyle de ortaya çıkıyor; bu çabalar Türkiye için çok önemli. Ayrıca, Suriye sahasında, özellikle de Türkiye'nin nüfuzunu Halep'in ötesine genişletmeye çalıştığı kuzey bölgelerde gelişen dinamikler ile İran'ın Akdeniz'e erişim hedefi stratejik olarak örtüşüyor. Bu yakınlaşma, Türkiye'nin hızla aşılmasının zorunlu olduğunu düşündüğü bir coğrafi gerçeklik olan Şengal'a da yansıyabilir.
İran'ın askeri operasyona karşı manevraları
Ninova Eyaletinin stratejik önemi, İran'ı bölgeye ciddi bir siyasi önem vermeye sevk etmiştir. Bu, İran'ın bölgedeki hem siyasi hem de askeri faaliyetlerini doğrudan denetleme ve silahlı milislerin Musul ve çevresindeki bölgelere konuşlanma stratejilerini etkileme hırsından kaynaklanıyor. Ayrıca İran, ABD yaptırımlarının etkisini hafifletmek için buradaki ekonomik kuruluşların işlevlerini koordine ediyor.
İran, Ninova Ovası'nı Telafer ve Şengal gibi yerlere bağlayan coğrafi koridoru kontrol altına alarak, İran'ın Kermanşah'ından Suriye üzerinden Akdeniz'e kadar uzanan tüm sınır bölgesi üzerinde tam hakimiyet sağlamayı amaçlıyor.
Tahran'ın son yıllarda izlediği strateji, Türkiye'nin rekabetinden ve ABD ve İsrail'den gelen tehditlerden uzaklaşarak engelsiz hareket imkanı sağlamayı amaçlıyor. Hizbullah, Asa'ib Ehl el-Hak ve El-Nujaba Hareketi gibi Iraklı gruplar tarafından kullanılan, önceden var olan veya yeni kurulan gizli yollar olsun, Anbar Çölü'nden geçen İran askeri lojistik ve iletişim yollarının çoğunluğu stratejik önemi artırdı. Ninova Ovaları ve uzantıları, özellikle Şengal gibi alanların İran'ın daha geniş bölgesel gündemindeki önemi.
Bu çerçevede, KRI Başkanı Neçervan Barzani'nin bu ayın başlarında Tahran'a yaptığı son ziyaret, Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın Erbil ziyaretinin gündeminde ortaya çıkan güvenlik sonuçlarına ilişkin derinlemesine tartışmalarla karakterize edildi. İran, özellikle de Devrim Muhafızları, Erbil'in Türk askeri operasyonuna ilişkin pozisyonunu ölçmeye ve bu operasyonun İran ve müttefikleri üzerinde olası sonuçlarını değerlendirmeye büyük ilgi gösterdi.
İran'ın bu koordineli çabaları, daha önce PKK'nın İran'a sağladığı güvenlik ve ekonomik avantajlara ilişkin gerçek kaygılardan kaynaklanmaktadır. Güvenlik açısından PKK, İran'ın Irak-Suriye sınırından sorunsuz geçişini kolaylaştırdı ve İran'ın KRI'ye, özellikle de Ankara ile olumlu ilişkiler sürdüren Kürdistan Demokrat Partisi'ne karşı nüfuzu için önemli bir araç görevi gördü. Ekonomik açıdan Şengal ve Kürt liderliğindeki Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi gibi bölgeler, İran'a meşru (veya kara) pazarlar aracılığıyla ticaret yollarına erişim sağlıyor. İran'ın kaybetmekten korktuğu bu faydalar, devam eden çabaların önemini vurguluyor.
İran, özünde, Türkiye'nin Irak'a yönelik son hamlelerini, Ankara'nın mevcut bölgesel dinamikleri istismarının bir parçası olarak algılıyor. Bu dinamikler, İran ve müttefiklerinin Gazze çatışmasına bulaşmasının yanı sıra ABD ve İsrail'in İran üzerinde artan baskısını da kapsıyor. Bu senaryo, Türkiye'ye, yalnızca Irak'a yönelik değil, aynı zamanda bu paradigmaya daha fazla bölgesel paydaşı dahil ederek dış politikasının getirilerini optimize etme fırsatı sunmuştur. Bu, Katar Ulaştırma Bakanı ve Emirlik Altyapı Bakanı'nın, "Kalkınma Yolu" projesinin başlangıcına işaret eden stratejik çerçeve anlaşmasının imzalanması törenine dahil olmasından açıkça görüldü. Bu, Erdoğan'ın son Bağdat ziyareti sırasında meydana geldi.
Önümüzdeki günlerde İran'dan gelen baskıların artması bekleniyor. Raporlar, İran Cumhurbaşkanı İbrahim Raisi'nin, Türkiye'nin nüfuzuna karşı koymak amacıyla Bağdat'la güvenlik ve ekonomi konularında anlaşmalar imzalanmasının beklendiği Irak'a yakında bir ziyarette bulunacağını gösteriyor. İran, yakın gelecekte Irak'taki etkisine yönelik herhangi bir önemli tehdidin önüne geçmek için, Erdoğan'ın son Irak ziyaretinin ardından yaşananları önceden kontrol altına alma ihtiyacının farkındadır.
