İngiltere Başbakanı Rishi Sunak Çarşamba günü Birleşik Krallık'ta 4 Temmuz'da genel seçim yapılacağını açıkladığında birçok gözlemci şunu merak etti: neden şimdi?
Daha spesifik olarak, Başbakan neden kaybedilmesi neredeyse kesin olan bir seçim çağrısında bulundu? Anketler aylardır Sunak'ın Muhafazakar Partisi'nin muhalefetteki İşçi Partisi'nin çok gerisinde olduğunu gösteriyor ve mevcut durumda İşçi Partisi lideri Keir Starmer'ın yalnızca iktidarı kazanmakla kalmayıp parlamentoda büyük bir çoğunluğa sahip olması da bekleniyor.
Bu sorunun cevabı basit: Daha iyi bir zamanın olması pek olası değil. Sunak'ın denediği hemen hemen her şey geri tepiyor gibi görünüyor ve halk nezdindeki olumlu tutumunun yıl sonundan önce daha da kötüleşmesi mantıksız değil.
Son birkaç gün Sunak için nispeten iyi geçti. Uluslararası Para Fonu'nun (IMF) İngiltere'nin büyüme tahminini güncellemesi ve enflasyonun nihayet normal seviyeye dönmesiyle ekonomi toparlanıyor gibi görünüyor.
Seçim çağrısından önceki son hafta boyunca hiçbir şey feci şekilde ters gitmedi. Çıta çok düşük, ancak görevde olduğu dönemden bu yana, şu anda sahip olduğu veya sahip olacağı bir kampanyayı başlatmak için muhtemelen en istikrarlı tabana sahip.
Sunak'ın önemli danışmanlarından birinin CNN'e söylediği gibi:
“Başbakan görevde bir dizi önemli zorlukla karşı karşıya kaldı: enflasyon, büyümenin olmaması, göç. Ve bunlarla uğraşmayı birincil görevi olarak gördü. Ve bu konuda gerçek ve önemli ilerleme kaydetti. Salı günü IMF büyüme tahminlerimizi yükseltti, dün enflasyonun normal seviyelere döndüğünü gördük, bugün ise reformlarımız sonucunda göçün azaldığını görüyoruz.
"Yani işlerin doğru yönde gittiğini söylemek için sağlam bir temele sahibiz ve ülkeye gidip 'işte şunu yaptık, planımız işe yarıyor' demek için en iyi zamanın şu an olduğu yönündeydi. şimdi sizce bu ülkeyi daha güvenli bir geleceğe taşımak için cesur adımlar atacak plan ve kapasiteye kim sahip?'”
Sunak'ın anayasal açıdan bu yıl sonundan önce seçime gitmesi gerekiyordu. Bu haftaya kadar bunu yapmamış olması, rakiplerinin onu halkla yüzleşmekten korkan bir korkak olarak resmetmesine olanak tanıdı.
Ülkenin uzun süredir bir seçime ihtiyaç duyması ya da Muhafazakar Parti'nin birkaç yıldır dışarıdan bir sepet vakası gibi görünmesi de buna yardımcı olmadı.
Görevdeki süreleri pek de iyi başlamadı. 2010 yılında, 13 yıllık İşçi Partisi iktidarının ardından David Cameron genel seçimleri kazandı ancak parlamentoda çoğunluğu kazanamadı. Merkezci Liberal Demokratlarla koalisyon hükümeti kurmak zorunda kaldı.
Cameron tüm olumsuzluklara rağmen 2015 seçimlerine kadar koalisyonu bir arada tuttu; bu seçimlerde sürpriz bir çoğunluk elde etti ve 1997'den bu yana ilk tamamen Muhafazakar hükümeti kurdu.
Kutlamalar uzun sürmedi. 2016 Brexit referandumunu düzenlemek partisini ikiye böldü ve dört (evet, dört) halefinin yönetimi neredeyse imkansız hale getirdi. İlk sırada Theresa May vardı.
Başarısız bir erken seçim ve partisi nefret ettiği için Brexit anlaşmasını geçirememesi, May'in görev süresini sona erdirdi ve 2019'da onun yerine Boris Johnson getirildi. Johnson, kötü şöhretli yasadışı partiler de dahil olmak üzere skandalın ağırlığı altında ezilince kendi çoğunluğunu kaybetti Downing Street'te Kovid-19 salgını sırasında - 2022'de istifa etmek zorunda kaldı.
Liz Truss 45 gün boyunca görevi devraldı ve bu süre içinde poundun dolar karşısında şimdiye kadarki en düşük seviyesine düşmesine, faiz oranlarının yükselmesine ve enflasyonun yükselmesine neden olacak yeterli ekonomik tahribata yol açmayı başardı. Sonunda Muhafazakar Parti kaostan bıktı ve Sunak'ı güvenli bir lider olarak görevlendirdi.
Öyle olup olmadığı tartışmaya açık. Muhafazakar kaynaklar onun görevdeki geçmişi hakkında ne söylerse söylesin, anketlerdeki kötü sonuçları inkar edilemez.
Yasadışı göçmenlerin sığınma taleplerinin işleme alınması için Ruanda'ya gönderilmesini öngören amiral gemisi göç politikası, bu yolculuğu gönüllü olarak ve para verilen tek bir kişinin yapmasına rağmen şimdiden milyonlara mal oldu.
Sunak'ın kendi milletvekillerinin onaylamaması nedeniyle büyük bir utanç kaynağı olan dünya çapındaki sigara yasağı, seçim nedeniyle rafa kaldırıldı.
Bunlar Sunak için işlerin nasıl ters gittiğini gösteren son iki örnek. Ancak etrafındaki en zarar verici konu, onun biraz kaybeden olduğu ve kendi partisinin ona çok az güvendiği yönündeki genel algıdır. Etrafında yadsınamaz bir başarısızlık kokusu olduğunu hiçbir gerçek, rakam ya da söylenti değiştiremez. Siyasette bir şeyin kaçınılmaz olduğu duygusu güçlüdür ve Sunak için yenilgi kaçınılmaz görünmektedir.
Tabii ki değil. Anketlerin bizi yanıltma ihtimali var ve Muhafazakarların kampanyasının işe yarama ihtimali var.
Bunu kişiselleştiriyorlar: İşçi Partisi lideri Starmer ile Sunak arasında açık bir seçim. Muhafazakarlar Starmer'a ulusal güvenlik konusunda güvenilemeyeceğini, bunun utanmaz bir fırsat olduğunu iddia ediyor
