Kürt ulus ve Kurdistan sorununu tartışıldığı, "müzakere", "çözüm", "barış", "diyalog" vs. görüşmelerinin yapıldığı bu koşullarda, Kürt siyaset sınıfının dünya deneyimlerinden ivedilikle dersler çıkarması, onları tuzak, hata ve eksiklere düşürmekten alıkoyar.
Bu açıdan, tutsak ve 27 yıl hapishane yatmış MANDELA'NIN cezaevinden yazıp kamuoyu ile paylaştığı mektubu/mesajı dersler ile doludur... Değerlendirilmesi dileği ile...
***
MANDELA'NIN HAPİSTEN MESAJI!
‘’Ben, Afrika Ulusal Kongresi’nin bir üyesiyim. Her zaman Afrika Ulusal Kongresi’nin bir üyesi oldum ve hayatımın son gününe kadar da Afrika Ulusal Kongresi’nin bir üyesi olarak kalacağım.
Oliver Tambo benim için bir kardeşten çok daha fazlasıdır. O, neredeyse elli yıldır benim en büyük dostum ve yoldaşımdır. Eğer aranızda özgürlüğümü önemseyen biri varsa, bilin ki Oliver Tambo bunu benden bile daha çok önemser ve beni özgür görmek için hayatını feda etmeye hazırdır. Onun görüşleri ile benim görüşlerim arasında hiçbir fark yoktur.
Hükümetin bana dayatmak istediği koşullara şaşırıyorum. Ben şiddet yanlısı bir insan değilim. 1952 yılında, ben ve çalışma arkadaşlarım, ülkemizin sorunlarına bir çözüm bulmak için Malan’a yuvarlak masa toplantısı düzenlenmesi çağrısında bulunduk ama bu çağrımız görmezden gelindi. Strijdom iktidardayken aynı teklifi yine yaptık. Yine görmezden gelindi. Verwoerd iktidardayken, Güney Afrika’daki tüm halkın kendi geleceğini belirlemesi için ulusal bir kongre düzenlenmesini talep ettik. Bu da karşılıksız kaldı.
Ancak tüm diğer direniş yolları artık bize kapandığında silahlı mücadeleye yönelmek zorunda kaldık. Botha, Malan, Strijdom ve Verwoerd’den farklı olduğunu göstersin. Şiddeti reddetsin. Apartheid rejimini ortadan kaldıracağını ilan etsin. Halkın örgütü olan Afrika Ulusal Kongresi’nin üzerindeki yasağı kaldırsın. Hapishaneye atılmış, sürgün edilmiş ya da hapsedilmiş olan herkesi serbest bıraksın. Halkın, kendilerini kimin yöneteceğine özgürce karar verebilmesi için siyasi faaliyetin önünü açsın.
Kendi özgürlüğümü elbette çok önemsiyorum, ama sizin özgürlüğünüzü daha da çok önemsiyorum. Hapishaneye girdiğimden beri çok fazla insan öldü. Çok fazla insan, özgürlük aşkı yüzünden acı çekti. Ben, onların dul eşlerine, yetim çocuklarına, yas tutan annelerine ve babalarına borçluyum. Yalnızca ben acı çekmedim bu uzun, yalnız ve boşa geçen yıllar boyunca. Ben de sizler gibi hayata bağlı bir insanım. Ama doğuştan sahip olduğum hakları satamam ve halkımın özgür olma hakkını da pazarlık konusu yapamam. Ben burada, halkımın ve yasaklanmış olan örgütünüz, Afrika Ulusal Kongresi’nin temsilcisi olarak bulunuyorum.
Halkın örgütü hâlâ yasaklıyken bana hangi özgürlük teklif ediliyor? Bir belge suçundan ötürü tutuklanabilme tehdidi altındayken bana hangi özgürlük sunuluyor? Sevgili eşim Brandfort’ta sürgündeyken, bir aile olarak yaşama hakkım elimden alınmışken bana hangi özgürlükten bahsediliyor? Bir şehirde yaşamak için izin almak zorundayken bana hangi özgürlük teklif ediliyor? Çalışmak için geçiş belgeme bir damga vurulmasına muhtaçken bana hangi özgürlükten bahsediliyor? Kendi ülkemin vatandaşı olarak haklarım tanınmazken bana hangi özgürlük sunuluyor?
Sadece özgür insanlar müzakere edebilir. Mahkûmlar anlaşma yapamaz. Herman Toivo ja Toivo serbest bırakıldığında, herhangi bir taahhütte bulunmadı ve böyle bir talebe de maruz kalmadı.
Ben de, ne şimdi ne de sizler özgür olmadan önce, hiçbir taahhütte bulunamam ve bulunmayacağım.
Sizin özgürlüğünüz ve benim özgürlüğüm birbirinden ayrı düşünülemez.
Geri döneceğim.’’
MANDELA
