Mîrhusên Mûsewî di nameyekê de berê xwe da hêzên çekdar ên Îranê û got: “Divê di vê rewşa hestyar û xembar de, em soz û peymana parastina Îran û ser û malên xelkê û mafên wan, bînin bîra hêzên çekdar. Niha ku jinan û welatiyên me bi bîranîna Jîna Emînî bi sedan daxwazên jibîrkirî, dengê xwe bilind kirine, mafê kesê tune ye li ser fermana mezinan, weke dardestekî çavgirtî, li hember neteweya xwe raweste û soz û peymana xwe li hember neteweya xwe jibîr bike.”
Mûsewî ji hêzên çekdar re gotiye: “Ew desthilata ku ji we re hatiye dayîn, ji bo parastina xelkê ye, ne ku bêdengkirina wan, ji bo parastina kesên çewisandî, ne ku nokerên desthilatdar û zaliman, ji bo aramiya bi milyonan xelk û bi taybetî ji bo hejaran e, ne ku bihêzkirina desthilata desthilatdarên bêagah. Bi hêviya ku hûn biçin aliyê rastî û xelkê.”
Ev name, nameya herî girîng a siyasetmedarên navxwe yên Îranê ye ji bo piştevaniya xwepêşanderan û di yekem daxwaza de diyar dike ku hêzên çekdar biçin aliyê xelkê.
Nameya Mîrhusên Mûsewî bi “Keça Îranê, Keça Kurdistanê, Keça Mirovan” dest pê dike û ligel balkişandina ser Jîna Emînî û kuştina wê, dibêje: “Ji ber mirina wê ya dilşewat, dîroka vî welatî û esman dê biguhere.”
Mûsewî herwiha diyar kiriye: “Xwîna kesên çewisandî ji zilma zaliman bihêztir e, roja kesên çewisandî, ji roja zaliman pîroztir e, ola wan ji ola sepandî û otomobîlên polîsê asayîşa civakî, ronîtir e.”
