HDP’ye 13 yıllık iktidarı değiştiren “emanet” oyları kim verdi?
Aslında seçim sonuçları ve eldeki verilere baktığımızda bu sorunun cevabı belli ancak Demirtaş ve Sırrı Süreyya Önder’in daha ilk gece “emanet oylar” diye tabir ettikleri kesime teşekkür etmesi bir tartışmaya ve pek de hakkaniyetli olmayan yorumlara neden oldu.
HDP Demirtaş’ın liderliği, duruşu ve çalışmasıyla yükselişe geçti. Türkiyeleşme siyaseti ve çözüm sürecinin yarattığı atmosfer sayesinde de batıda kabul görmeye başladı.
Zaten kabul görmemesi için hiçbir neden yoktu çünkü Kürt ve Kürdistan meselesine dair her şeyin neredeyse göz ardı edildiği, bir seçim çalışması yapıldı.
HDP batıda yeni seçmen avına çıkarken, Kürt illerinde 2002’den beri istikrarlı bir şekilde AKP’yi tercih eden Kürt seçmeni küstüren birçok şey oldu.
Roboski katliamıyla başladı, olaya yönelik pervasız sözler ve Roboski davasının adaletsizliğe mahkum edilmesiyle devam etti.
AKP ve bizzat Erdoğan’ın Kobanê tavrı bardağa düşen son damlaydı. Bazı aksaklıklara rağmen devam eden çözüm sürecinin Dolmabahçe mutabakatından sonra ortada hiçbir neden yokken tekmelenmesiyse sabırları taşırdı.
Yolsuzluk iddiaları, şatafatlı saraylar, kibirli herkesi fırçalayan otoriter dil yetmiyormuş gibi cumhurbaşkanlığı imkanlarıyla seçim meydanlarına AKP lideri gibi inmesi ve Kürtleri incitecek bir şekilde din üzerinden sürekli HDP’yi hedef alması vicdanlarda sıkıntı yarattı.
Bir seçim promosyonu olan Kürtçe Kuran mealiyle “dindar Kürt seçmenin” havuç tavşan oyununda oynatılmak istenmesineyse kimse figüran olmadı, Kürt seçmenin buna ne gönlü ne de mantığı izin vermedi.
Tüm bunlar yetmedi HDP binaları saldırıya uğradı, mitinglerde katliam denemesi yapıldı ve maalesef iktidar cephesinden rutin kınamalar ve “kendi kendilerini bombalamışlardır” yorumlarından fazlasını duymadık. Roboski’de Kobanê’de olduğu gibi Kürtlerin acılarına, sıkıntılarına ortak olunmadı.
AKP ve Erdoğan yıllardır kendisini yalnız bırakmayan ve Kemalist askeri rejim tehlikesine karşı sürekli destekleyen Dindar Kürt seçmenin kıymetini bilmedi. Tüm yanlış politikalarına rağmen onları çantada keklik sandı. Ancak 7 Haziran’da son sözü de onlar söyledi, Türkiye’de 13 yıllık iktidarı düşürüp dengeleri alt üst eden Kürt seçmenin tercihi oldu.
Tabi ki HDP’ye oy veren, destekleyen yeni ve kıymetli bir kitle de var özellikle İstanbul’da. Ancak Kürt illerinde AKP’den HDP’ye geçen Kürt seçmenin oranının yanında çok küçük kalıyor.
Örneğin 210 seçmeni olan bir Kürt köyünde daha önceki seçimlerde AKP’ye 120 oy çıkarken bu kez sadece 2 oy veriliyorsa kimse oluşan tabloda kerameti “emanetçi” oylarda aramasın.
Ağrı’da bir zamanlar 5 vekilin 5’ini alan, belediye başkanlığını kazanan AKP’nin şimdi önce belediyeyi kaybedip sonra da 4 vekilin tümünü HDP’ye kaptırması inkar edilmeyecek bir gerçeği yüzümüze çarpıyor.
HDP’nin vekil çıkarttığı İzmir, Adana ve Mersin’deki Kürt nüfusu sanırım bir sır değil. En çok oy aldığı İstanbul 3. Bölgede Esenyurt gibi bir Kürt seçmen oy deposu olduğunu sanırım herkes kabul ediyor.
Dahası eğer HDP barajı aşmasaydı 50’den fazla vekil AKP’ye gidecekti bu bile oyların nereden geldiğinin en bariz kanıtı.
Kendi adıma HDP’ye batıda ilk defa oy veren kişilerin bu tercihini kıymetli görüyorum ama mevcut tablo Kürt illerinde AKP’ye “dindar Kürt seçmen”in verdiği dersin eseridir.
Zira seçim sonuçlarına baktığımızda “emanet” diye tabir edilen ve çok ön plana çıkarılan bu oylar AKP’den HDP’ye gelen Kürt oylarının zekatı bile olamaz.
Bu bir ilktir, kıymetlidir ve AKP’nin bu seçmen yüzünden rehin aldığı yok saydığı, “Kürt kardeşimin böyle bir sorunu yok” dediği Kürt meselesinin çözümü için ümit vericidir.
Türkiyeleşme politikası gereği göz ardı edilip heba edilmemeli. Kim bilir belki de gerçek ve kaybedilmesi yeniden HDP’yi baraj altında bırakacak “emanet oylar” onlardır!
@normalgasteci Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.
