Bucak’ların kafası çok karışık...
Kürdistan da, Kültürlerin ve Kavimlerin resmi geçidine mekan olmuş bir tarih hazinesi. Fırat’ın ve Dicle’nin suladığı acıların, çığlıkların ve tüm yok oluşların kutsal coğrafyası. Azrail’in bir an bile boş kalmadığı bu topraklar kan davalarının vazgeçilmez bir arenası.
Düşmanlık ve kavga Kürdistan’ın binlerce yıllık kültürü. Sevda ve Edebiyat bile şiddet üzerine örülmüş bu topraklarda. Yirminci yüzyılın son demlerinde, değişen çok sey var.
Belkide seviyorlar şiddetle yoğrulmuş bu hayatı. Cehennemin alevi gibi yakan güneşin azaladığı çorak topraklar kadar sert olmak belki de bizim doğamızda var. Bu yüzden günümüzün insanı çok kolay kavrayamıyor bu kavimi.
Onun için akıl erdirilemiyor bu dirence, bu kan tutkusuna, bu husumete. Türkiye, PKK gerçeğiyle karşılaştığında, batının devlet elden gidiyor tabularına sarılıp gözyaşı döken insanlar ve entelektüel ve aydın kesim bu topraklara ve onun insanlarına daha çok çevirdi gözünü.
Bu kine karşı, bu direnişi kimse uzun süre anlamlandıramadı. Ne var ki, kardeş kardeş gidiyorduk şunun şurasında. Oysa kavga yalnızca iki kesim arasında yaşanıyordu. İhanet edenler ve etmeyenler arasındaki amansız savaş, basit bir kan davası gibi algılansa da her geçen gün savaş Kürdistan’ın tarihine yazılıyordu. Bölgenin kaderini elinde tutan feodal beyler, aşiretler, dinsel gruplar kuyruğunu yakalamaya çalışan bir kedi gibi dönüp duruyordu. Şimdi, insanlık yerine ‘delikanlılık’ gülmek yerine ağlamak aşk yerine töre ve şiddet le biçimlenen bu topraklar, yine fırtına öncesi sessizliğin içinde.
Siverek’in tanınmış simalarından merhum Av. Fayık Bucak’ın oğlu olan Serhat Bucak, Urfa’nın öz evladı olduğunu, söyleyerek HDP den aday adayı oldu.
PKK\'nin ilk silahlı çatışmayı yaptığı Hilvan ve Siverek ilçesi ile kendilerine karşı mücadele eden Bucak aşiretine yönelik olarak, 33 yıl öncesinden günümüze kadar da halen Bucak aşireti sırtını Devlete vermekte. Ancak koşulların değişmeye başlamasıyla, Bucak Aşireti kendi aralarında haraketli tartışmalara başlamaya başladılar.
Büyük bir kısmı PKK ile HDP üzeri görüşmek gerektiğini ve HDP’yi destekleyelim derken, Aşiretin önde gelenlerin ise kafalarının karışık olduğu belirtiliyor. Ancak Aşiretin büyük bir kısmı artık yeni bir döneme girmiş bulunuyoruz ve artık yeni bir defter açmak istiyoruz demekteler.
Bu kafa karışıklığı biraz netleşirse HDP ile görüşecekleri ve barış teklifinin daha ağır bastığını şimdiden söylemek mümkün.
Kimdir bu Sedat Edip Bucak?
Sedat Edip Bucak, İsmail Hakkı Bucak\'ın oğlu. 1960 Siverek doğumlu. Endüstri Meslek Lisesi mezunu. Amcası Mehmet Celal Bucak\'ın ölümünden sonra aşiretin reisi oldu. İki dönemden beri DYP milletvekili.
Bucak aşireti Kürdistan’da Şeyh Sait İsyanı\'ndan bu yana devletin yanında politika güdüyor. Zaza olan aşiret, Demokrat Parti (DP) zamanından bu yana TBMM\'nde temsilci bulunduruyor. Aşiretin merkezi Siverek\'te 700 gönüllü, 300 geçici köy korucusu var.
1993 yılında Sedat Bucak koruculuğu kabul edince dönemin Emniyet Genel Müdürü Mehmet Ağar ve Olağanüstü Hal Bölge Valisi Ünal Erkan ile oldukça samimi bir ilişki içine giriyor.
Milletvekili Bucak, Abdullah Çatlı\'yı bu ilişkiden dolayı tanıyor.
Söylenenlere göre, Ağar, koruculuğu yeni kabul eden Bucak\'a, o günlerde fazla güvenmiyordu. Çatlı\'yı, Bucak aşiretini kontrol için görevlendirmişti!
Bucak aşiretinden bazıları bu ilişkileri onaylamadı.
Adnan Bucak, amcaoğlu Sedat Bucak\'ı medyada sık sık eleştirdi:
\"Sedat, aşiretimizin kurallarına maalesef uyamadı. Aşiretimizi, Cudi Paşa\'nın, Osman Paşa\'nın, Hasan Oral\'ın, Mehmet Celal Bucak\'ın yönettiği gibi yönetemedi. Sedat toy ve cahil. Ben onun yerinde olsam, Mehmet Ağar\'la Abdullah Çatlı\'yla arkadaşlık yaptığım zaman oturup düşünürüm. Bu insanlarla birlikte yol yürüyebilir miyim, yürüyemez miyim?
\"Çatlı\'nın adını 1996 Siverek’e gittiğimde duydum. Reis diyorlardı. Kim olduğunu sordum. Abdullah Çatlı\'dır, Sedat Beyin iyi arkadaşıdır dediler. Ben tanımıyorum deyince, o seni iyi tanıyor dediler. Adını unutmayayım diye yazmak istedim, uyardılar, o mimli biridir, ismini yazıp yanında taşıma dediler.\"
Abdullah Çatlı, Bucak sayesinde birçok Urfalı dost edindi. Bunlardan biri de \"Drej Ali\" olarak tanınan \"Ülkücü Baba\" Ali Yasak\'tı.
Ali Yasak, 1958 Şanlıurfa doğumlu. Türk. Esnaf bir ailenin çocuğu. Şanlıurfa Eğitim Enstitüsü\'nde okudu. Öğrencilik yıllarında solcu bir öğrenciyi vurmaktan 4 ay ceza yedi. Kaçtı, yakalandı. İki yıl cezaevinde kaldı. Çıktıktan sonra o dönemde, Apocularla (PKK) savaşan Bucaklara yaklaştı. Güvenlerini kazandı. 1979 yılında Hukuk Fakültesi\'ni kazanıp İstanbul\'a gitti.
O yıllarda M. Ali Ağca\'nın, Abdullah Çatlı\'nın da gittiği \"Küllük\" ve \"Marmara\" kahvelerinden çıkmadı.
12 Eylül döneminde Ankara\'da İnci Baha\'nın (Nabi İnciler) yanında çalıştı. Drej Ali\'yi İnci Baba\'ya tavsiye eden, baş fedaisi Siverekli Nihat Ağırmatlı idi..
Hükümet hem dışarda hemde içerde sıkışmış durumda. Cemaatle girdiği savaşta önemli mevziler kazanana kadar PKK’yi oyalamak istiyor.
Cizre’de yaptıklarını Kürdistan’ın tüm alanlarına yayacaktır. Seçim sürecinde provokasyonlar yaparak « sözde » çözüm sürecini PKK’nin tıkadığı söylemleriyle zaman kazanmaktır.
Halife geliyor söylemlerinin tozu dumanı arasında Öcalan’a yönelik söylemleriyle seçim sürecini 400 milletvekili söylemi ekseninde yürütecekler. 30 bin polisi Kürdistan şehirlerine aktarmalarının hesapları ince ayarlar üzerine yapılmıştır.
Çözüm sürecinden sorumlu Başbakan Yardımcısı Yalçın Akdoğan Kamıştan üflemeli billuru öttürerek HDP’nin sırtına yumurta kefesi koymayı aylarca önce hesaplamışlar. İmralı’ya gidip gelen heyetlerde bu işin sosu olmasında bir sorun mu var?
Nitekim Akdoğan’ı anlamak çok zor bir durum değil. Ve lakin hükümet seçim sürecinde elinden geleni arkasına koymayacaktır. Polis ve Askerlere saldırı yapılacak, 30 bine yakın polis güvenlik gerekçesiyle Kürdistan şehirlerine yollanacak. Bu sürede de hükümet sanki bir şeyler yapacakmış gibi; sekretarya, gözlemci hikayeleriyle göz boyamaya devam edecektir.
Hükümet elinden geldiğince PKK şahsında HDP’ye büyük bir tuzak kurmak hazırlığında. Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.
