Paris\'te işid teroristleri, Yahudilere ait bir markete yaptıkları saldırıdan sonra, İsrail Başbakanı Netenyahu, Yahudilere şöyle bir çağrı yapmıştı, yuvanıza, evinize dönün, vatanınız İsrail sizi bekliyor. Peki Kürd liderleri, Kürdleri hangi ülkeye çağıracak? Eviniz, yuvanız Kurdistan sizi bekliyor diyebilecekler mi? Kürdistan\'a davet edilmeyen Kürdlere hangi adresi gösterecekler? Sömürgecileri demokratik ülkeler olarak şirrin göstermek, büyük bir sapmadır.
İşgalcilerle anlaşma karşılığında ulusalcılığın içini boşaltma politikaları uzun vaadede büyük kaybetirir. Kürd ulusal kurtuluş savaşına önderlik edenlerin yeri Kürdistan mı, Turkiye, Suriye, İran veya Irak mı dır? Biliyoruz ki, dünyada kürdlerin olmadığı, yani kovulmadığı sürgün olmadığı bir yer yok gibidir. Parçalanmış bölünmüş Fransa büyüklüğünde bir Kürdistan\'ın bağımsızlığını savunmaktan aciz bir siyasetle, Kürdlere jenosid uygulamış rejimleri demokratikleştirme peşine düşmek doğru bir siyaset değildir.
Ağır bedeller veren Kürdlerin yaralarını sarma, bağımsız, özgür bir satatü ile yaşamlarnı sürdürme yerine, TC\'nin yıllarca bastırma aracı olarak kullandığı, tekrarladığı, ulus devlet dönemi bitmiştir tekerlemesi Öcalan\'ın, Bayık\'ın, Kalkan\'ın ve son üç yıldır PYD Lideri Salih Müslüm tarafindan seslendirilmesi rantçı ve köşe başlarını tutmuşların dışında ciddi bir sorun ve ayrışma problemi olarak tartışılıyor.
Neden Kürdün bağımsız devlet kurma istemi (hakkı),¨gündeme geldiğinde, çağımızda ulus devletlerin anlamsızlığı ve çağ dışılğı ileri suruluyor? Madem ulus devletler tarihi olarak miyadını doldurdu, neden var olan hiç bir ulus devlet kendini fes etmiyor? Var olan ulus devletlere karşı olmayanlar, neden Kürdistan\'ın bağımsız devlet kurmasına karşı çıkıyor? Bu çok ciddi bir sorun teşkil ediyor. Sormazla mı, siz kim için, kime karşı savaşıyorsunuz?
Ulus devletine karşı olanlar neden demokratik türkiye sevdalısı durmundalar? Bu yaklaşım sömüregecilerin Kürdlere reva gördükleri, Kürdler kendilerini yönetemez, bir arada yaşayamaz, kürdleri ancak Türkler yönetir politikasıyla örtüşüyor. Kürdlere devlet kurdurtmayız diyen sömürgecileri anladık-da, Kürdün liderliğine soyunmuş politikacıları anlamak akıl işi değil.
Bu kadar bedel Kürdleri türkleştirmek için mi ödendi? Bu politika düşmana hizmet etmek için mi uygulandı, diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Niçin Kürdlere bu kadar hakaret ediliyor? Neden Kürdler bu kadar aşağılanıyor? Mesele Kürdistan\'ın ulusal özgürlügü, bağımsızlığı olunca neden sömürgecilerden çok birilerine dokunuyor?
Kürd otoritelerin önemli mevkilerinde bulunan ve hayatları dağlarda mücadelede geçmiş büyük emek vermiş muazam tecrübelere sahip sayısız birikimli öncü kadrolar, komutanlar neden Kürdlerin bağımsızlığına sesizdirler? Açık söyliyeyim, ben geilla komutanlarından olsam Kürdistan\'ın bağımsızlığına karşı duranları görevlerinde alır, silahsızlandırır ve cezalandırırdım. Oysa dağa çıkış ve ordulaşma sebebimiz Özgür, Bağımsız Kürdistandı, düşmanlarımız değişmedi, biz ise özgürlüğe bu kadar yakınlaşmışken neden ulusal devlet kurulmasına karşı çıkalım?
KCK yöneticileri ve HDP millet vekilleri her konuştuklarında aynı zihniyetle Kürdlerin şu hakkı tanınırsa, Türkiye şöyle büyür böyle büyür diyen zihniyet ne zamandan beri kürd siyaseti olmuş? Sizi bilmem ama bu yanlış açıklamalar somurgecilerin ısrarla Kürdlere dayattıkları politikalardır. Bu politikaları kabul edenler kürdlere karşı silahlandırılan köy koruyucuları oldu. Gelinen aşamada en çok küdlüğe karşı çıkanlar, 30 yılını türk sömürgecilerine karşı mücadelede geçiren partinin lideri ve kurucularının olması gerçekten dikkat çekicidir.
Biz Kürdler yıllardır verilen savaştan sonra hala özgür vatanımızı kuramadık, koparıldığımız köklerimize ait vatanımıza, evimize gidemiyoruz. Haliyle bu vatansızlık duygusal planda çok etkiliyor insanı. İşgal, ilhak sömürgeciliğin barbarca uygulandığı Kürdistan\'da Kürd milliyetçisi olabilmeyi başarmak, gereklerini yerine getirmek; yurtseverliktir, devrimciliktir, komünistliktir,yani yedi kat yerin dibine itilmiş insanlık onuruna sahip çıkmaktır. Halen bazı kesimlerin hiç bir satatüye sahip olmayan Kürdlerin milliyetçiliğini zorba, işgalci Türklerin milliyetçiliğiyle aynı kefeye koyması çok alçakçadır.
Biz neden kendi milli çıkarlarımız için ısrarcı değiliz. Dilimiz, bayrağımız, milletimiz ve ülkemiz için milliyetçi olamıyoruz. Bizi sömürgeleştiren devletleri demokratikleştirmek planlarını stratejik hedeflerine koyan KCK bu anlayışla Kürdlere hizmet edebilir mi? Kürdlerin ulusal çıkarlarını sömürgecilerin refahı için harcayan anlayış, Kürd ve Kürdistan\'dan vazgeçmiştir. Bunu anlamak için bütün argümanlar orta yerde duruyor.
Abdullah Ocalan için yapılan, imza kampanyaları, özgürlük yürüyüşleri, yapılan açlık grevleri vs, vs. Ayni özveri İran\'da idam edilen Kürdler için gösterilmiyor. Ulusal çıkarlar her koşul altında bir tek insana feda ediliyor. Demokratik Türkiye, demokratik Suriye, Demokratik İran ve Irak projeleri sömürgecilerin en zor anında can simidi gibi imdatlarına yetişmiştir. Oysa Türk, Arap ve Pers halklarının kendi devletlerine karşı başkaldırıları söz konusu değildir. Bu halklar kendi devletleriyle barışıklar, Kürdlere karşı kendi devletiyle birlikte Kürdlere karşı faşizan saldırıları milli görev olarak biliyorlar.
Peki biz kim için savaşıyoruz? Mevcut sömürgeci devletlerin kendi halkıyla bir sorunu yok, kendi halkını koruyorlar. Bizim hiç bir hak ve hukukumuz yokken kalkıp başkaları adına temsilcilik yapmaya kalkmak akıl işi mi? Bügün bir yol ayrımındayız, Ya sömürgecilerin devlet bütünlüğünü savunarak sömürgecilerin yanında yada her şart altında Kürdistan\'ın milli çıkarları savunularak dört parça Kürdistan\'da kürdlerin yanında yer alınır.
Parti, grup, birey çıkarları Ulusal çıkarların hizmetine sunulmalıdır. Ancak o zaman Kürd halkının ödediği bedelin karşılığında, özgür vatanımıza sahip oluruz. Bu amaca hizmet etmeyenler veya engel olanlar büyük bir hata yaparak, düşmana hizmet ederler. Bu çok kötü bir son olur. Bu nedenle herkes aklı selim düşünmelidir. Aksi halde Kürd halkının tarihine çok kötü bir iz olarak kalır.
Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.
