16ê Adara 1988an di dîrokê Kurdistanê de rojeke reş e. Di vê rojê de li Helebçeya Başûrê Kurdistanê rejîma Sedam Huseyinî, bi bombeyên kîmyewî , di nav çend deqîqeyan de zêdeyî ji 5000 kesî qetil kirin. Piranîya qurbanîyan zarok û jin û pîr bûn. Ya herî balkêş jî piştî du rojan dinyayê bihîst ku bajarê Helebçeyê tuşî jenosîdeke bi vî rengî bûye.
Mixabin hemû dewletên cîran û yên cihana Erebî , Rusya, Japonya, Çîn, Dewletên Ewropa û Dewletên Yekbûyî yên Amerîkayê jî bêdeng man û çavên xwe ji vê jenosîdê re girtin.
Piştî 29 salên jenosîda Helebçeyê, li her çar perçeyên Kurdistanê jî komkujî, qetlîam û kuştin û wêranî hîna jî berdewam e.
Lê belê, ne jenosîdên pêştir, na ya Helebçeyê, ne jî yên vê paşîyê lidarketine, nekarîbûye rê li ber doza azadîya Kurdistanê bigire.
Li Başûrê Kurdistanê zarokên ku ji enfal û jenosîda Helebçeyê filitî ne, li gel hemû pirsgirêk û êşên xwe ve îro di destê wan de ala rangîn, ber bi serxwebûnê ve dimeşin.
Li Rojavayê Kurdistanê, gelê me dikare bi yekgirtineke netewî û bi îdareyeke hevbeş statuyekê bidest bixe.
Li Rojhilatê Kurdistanê yekitîya netewî êdî ji hemû deman zêdetir, wek pêwîstîyeke esasî derdikeve pêş.
Li Bakurê Kurdistanê, rawestandina vî şerê heyî, daxwaz û pêwîstîyeke sereke ya gelê me ye. Li himber vî şerê heyî, helwesteke Kurdistanî , netewî û yekgirtî pêwîste.
Belê, Helebçe ne bes jenosîda li dijî gelê Kurdistanê bû, ew herweha jenosîdeke li dijî mirovatîyê jî bû.
Divê hemû Kurdên cîhanê jibo ku Helebçe wek jenosîdekê bê qebûl kirin, daxwazê ji Netewên Yekbûyî, ji Yekitîya Ewrûpa û ji hemû dewletên cîhanê bikin.
Em şehîdên Helebçeyê û hemû şehîdên Kurdistanê bi rêz û giramî bibîr tînin. Xweda wan bi rehma xwe şad bike.
-Helebçe Jenosîd e
-Em Helebçeyê ji bîr nekin ku bila Helebçeyên nû rû nedin
16.03.2017
Hereketa Azadî, PAK, PDK-Bakur,PSK
