Propaganda amaçlı yapılan bazı abartılar bazen ve kısmen tolere edilebilir ama bu süreklileştiğinde ve amacını aştığında, dar grup ya da parti çıkarları ön plana çıkar ki tehlikelidir. Bunu PKK kadar abartan ve olayları ters yüz eden başka bir örgüt az bulunur. M. Karayılan gecen hafta yaptığı 2-3 bölüm halinde yayınlanan Röportajında açık bir abartıya kaçıyor ve olayları PKK lehine tersyüz ediyor. Türk devleti koridor meselesinde hem PKK, hem de PYD’yi açık bir şekilde oyuna getirdi. Karayılan o dönem “Türkiye bize söz verdi ama sözünü tutmadı!“ diye açıklama yapmıştı, Salih Müslim’de aynı şekilde “Oyuna getirdi Türk devleti, amaç belliydi zaten oyalama taktiğiyle Kobanê’nin düşmesini sağlamak”.
Başarmak üzereydi, her ne kadar YPG’li savaşçıların kahramanca direnişi olsa da Kobanê düşüyordu. Bunu kabul edin! Kobanê’yi kurtaran adim; Mesut Barzani’nin ABD ve Batıya olan inatçı dayatmaları oldu, hatta ABD’ye rest çekip, bunu yapacaksınız dedi! Karayılan röportajında Kobanê’ye havadan indirilen silah ve mühimmatın “bazı dostların hazırladığı cephaneyi ABD havadan indirdi“ demesi de çok manidar.!
Bizim bildiğimiz O cephaneyi Güney Kürdistan Federe Devleti hazırladı ve ABD havadan indirdi. Onları “dostlarımız“ olarak yansıtmak art niyetli bir yaklaşımdır, Barzani’nin ve güneyli kardeşlerinin çabasını ucuzca gözden kaçırma oyunudur. Şengal katliamı hakkındaki bir önceki röportajında da ayni ucuz hesaplar yapılarak gerçekler tersyüz ediliyor. Yok bilmem (taburlar gönderdik diyor, tabur dediği de 7-8 kişilik HPG savaşçısıymış!) ferdi silahlarla binlerce DAIŞ çetelerini durdurup 200.000 Êzidi Kürdü kurtardılar, yok bilmem Peşmerge savaşı bırakıp kaçtılar, linkini verdiğim Türk gazetesindeki HPG savaşçılarının yaptığı röportaj Kürtleri küçük düşürme amacı taşısa da traji-komik bir komedinin görülmesi açısından ibret vericidir. (
http://t24.com.tr/haber/7-kisi-200-bin-ezidiyi-isidden-nasil-korudu,268460 ) Bunlar hem ayıp şeyler, hem de gülünecek basit kahramanlık hikâyeleridir. Bu şekilde HPG savaşçılarının kahramanlıklarına da kendiniz gölge düşürüyorsunuz.
Êzidi Kürtlerin acısını bile dar örgüt çıkarlarınız için kullandınız, onları güneyli kardeşlerine karşı (Alman Parlamentosunu 3-5 Müritle bastırıp, Güneyli Kürdlere silah yardımı yapmayın diye kışkırttınız hala kışkırtıyorsunuz, (yardım olarak gönderilen o mühimmatlar sonradan Kobanê’yi DAIŞ - TC eline düşmekten kurtaran silah ve cephaneydi.) En son dün AP’da Êzidilerin sorunlarının tartışıldığı bir toplantıda “Êzidilere özerklik!!!“ adi altında güneydeki federe yapının altına dinamit yerleştirmeye çalışıyorsunuz. Amacınız Êzidilerden çok onların sırtından orada örgüt olarak bir statü elde edebilir miyiz acaba? hesaplarıdır. Peşmergenin Kobanê’ye gidişine bile bin bir engel çıkardınız, Bir türlü elinize almaya cesaret edemediğiniz Kürdistan Bayrağı kuzeyde bir uçtan diğer uca kadar her şehirde dalgalanınca OP ve ANF’deki türki kalemleriniz kurd halkından çekinip dışa vuramadığınız zihniyetinizi sizin adınıza dışa vuruyorlardı.
Karayılan birde Tank, Top gibi silah ihtiyacından bahsedip yardım yapılmasını istiyor, şimdi siz bu mantalite ile hareket ettiğiniz sürece güvenilirliğiniz sıfıra yakındır. Örgüt zihniyeti sürekli ideolojik ve dar çıkarcı hesapları ön planda tutar, ulusal düşünemez buna yapısı elvermez. Bu kadar sicili kabarık bir örgütün eline Tank -Topu kimse vermez, bunun koşulları vardır, siz o koşulları yerine getirdiğinizde ancak müttefikleriniz olur, ittifaklar kurabilirsiniz.
Bu koşullarda Ulusal Birliğe samimi yaklaşmaktır. Bu konuyu “Rojava Ulusal Birlik Kararı ve Zafiyetler“ başlıklı yazımda geniş olarak ele almıştım. Ulusal birlik kararı alındıktan sonraki PKK-PYD-YPG’nin pratiği siciline kötü bir not daha düşülmesine sebep oldu. ENKS’nin Kobanê’ye savaşmak üzere aktarmak istediği savaşçı güçleri YPG tarafından “bize tabi olacaklar, YGP bayrağı altında savaşacaklar şeklinde” reddedildi. Dara düşüldüğünde Ulusal birlik ipine sarılıp, rahata erdiğinde Brutüs’ü oynamak göreceli kazandırmışsa da sonu hep hüsranla bitmiştir.
Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.
