Puşt Cellatlar Sofrasındayız

biz yalnızlığımıza...

Dinamitler asarız göğsümüze

ötesi ağustos aylarıdır,

ortasında kalırız…

Bıyıklarımız donar,

dörde bölünür, dörde çarpılırız

Vaay, vaay, vay…

İpini koparan, bize dalaşır

kurumuş nehirlerden sürülür izimiz…

Bütün öykülerde, katiller meçhuldur artık.

Ve şehirlerimiz, ah şehirlerimiz,

kendi sokaklarından asılır…

Puşt cellatlar sofrasındayız

Her çocuk bir Roboskî ile aldatılır

Her anneye bir hawardan kefen biçilir

Ve tanrılar topraktan evvel susar

evet suskundur

II

Her iblis, bizi bir kıyıma ispiyonlar.

Kanar da kanar, şah damarından takvimlerimiz.

Sinir gazları, napalmlar, asit kuyuları

Düşümüz, külümüze karışır

ve işimiz, namuslu ellerimize kalır...

Puşt cellâtlar sofrasındayız

Yeryüzünün tekmil küfürleriyle,

Dökülür üstümüze şarabımız

Alın yazımıza bilenir bütün kıyımlar

Ve can kıyısında ihanet

Ve sularda payımız, talandadır…

Biz ki; kınsız,

kefensiz, beşik kertmesi kavgayız

Düş selleri, yediveren mezraların heybeti

Ve zulüm şehirlerine,

sırtlarında barikatlar taşınır

Ve ova köyleri Alevi türküleriyle,

bağrında ayışığı

Kuyusu tırnaklarla kazılır, dinamitin

Biz ki; düşlerimize gölgemiz yoldaş

demir kokar kucağımız.

Ve de yıldızlardan evvel, geceye düşer eşkâlimiz

Her sabah dünün emaneti

yarına armağan kalır...

__MERVAN NASIM__

*ROBOSKİ(yüreğimin yırtılan yeri) ADLI 2.ŞİİR KİTABIMDAN Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.