Kurtuluş

Yirmi birinci asrın şafağında, hâlâ teritoryal özgürlüğüne kavuşamayan Kürd halkı özgürleşmenin doğum sancılarını yaşıyor. Halkımız Rojeva Kürdistan’ında sağlam temellere dayanan bir statü beklerken Güney Kürdistan’da bağımsızlık referandumu ve ardından bağımsızlık ilanını nefesini tutarak bekliyor. Kuzey Kürdistan’da, Türk ordusu Tamilleri ezme planını uyguladı ve ardından buldozerleriyle on kenti yıktı. Doksan yıllık bir Cumhuriye’te rağmen hâlâ tarikatlar ve cemaatler topluluğunu aşıp kısmen de olsa Avrupa kıriterlerini uygulayan demokratik bir hukuk devleti olmayı başaramadılar ve yakın gelecekte başaramayacakları kesin. Bundan ötürü Kürd hareketinin “Türkiye’i demokratikleştirme” açıklamalarını bırakıp ajandasına 20 milyonluk bir halka yakışır çözüm yöntemlerini almalı. Türkiye’nin demokratikleşmesini ummak üzerinden yürütülecek politikalar gerçekçi olamaz.

15 Temmuz’da yapılan kanlı darbe girişimi dahi Türkiye’nin demokratikleşmeden çok uzak olduğunu göstermeye yetiyor. Kısmen laik olduğu düşünülen Türkiye tarikatlar tarafından adeta parsellenmiş durumda. İlkesizlik ve hukuksuzluk ayyuka çıkmış. İlginçtir, kimse darbeyi bile sahiplenemiyor. Elbette her türlü darbelere karşıyız, fakat darbe başarılı olsaydı ‘Şans vermek gerekir’ diyen ve darbecilere arka çıkanların sayısı az olmazdı. Anadolu insanının demokrasi bilinci gelişmediğinden ötürü haklı ve demokrattik olanın değil güçlünün yanındadır. Darbenin başarılı olması durumunda (Ki tamamen Gülen’in organize işi ise) Gülen, Humeyni gibi Türkiye’ye döner ve kitlelerin ezici çoğunluğu onu bağrına basardı. Başarısız oldukları için bir sürü koplo teorileri ile şimdi “tiyatro” diyorlar. Tüm bu sosyolojik gerçekler, Kürdlerin Türkiye’nin demokratikleşmesi üzerinden çözüm beklemek yerine birliğini pekiştirmsi ve ulusal değerleri etrafında kenetlenmesi tarihsel, sosyolojik ve jeopolitik açılardan daha gerçekçi olacaktır. Çünkü demokrasi ve hukuk devleti öncülerinin tarikat, cemaat ve imam hatiplerden çıkmayacağını bilmeyen bir toplum gerçekliği var. Bu toplum, son yıllarda “Vatan, millet, sakarya” retoriği ile o kadar çok ırkçılaştırıldı ki, bu zehirlenmeden kurtulması uzun yılları alır. Çünkü din ve ırkçılık üzerinden demogoji siyaset değil felakettir. Modern demokrasi, bilime, çoğulculuğa, hukuka, laik-seküler paradigmaya dayanır. Taş devrinden kalma İŞİD’i Kürd halkına karşı aleni kullandılar, canları istediğinde altı ayda on Kürd kentini yerle bir ettiler. Kürd halkı halkı somut bir kazanım istiyor artık. 35 yıldır hiçbir statüye sahip olamadığımız gibi hâlâ Kürd dili eğitim dili bile değil.

Mesela siz hiçbir asker cenazesinin havuzlu bir villanın önüne getirildiğini göremezsiniz. Çünkü bilinsiz ve yoksul kitleler her gün binlerce evladını askere yolluyor. Bu anlamda günde beş-on askerin ölümü sistemi hiç zorlamayacağı gibi devlet aygıtı tüm kurumlarıyla kendileri için düşük yoğunluklu, kontrollü bir savaş kapsamında sıtatükoculukta ısrar ile kendileri için çözüm bizim açımızdan çözümsüzlüğü tercih etmişler.

Türk Cumhuru Erdoğan a, HDP\'nin Yenikapı mitingine neden davet edilmediği sorusuna \"PKK ile FETÖ\'yü ayrı kefeye koymam. dedi . Darbe girişiminden sonra insanhakları, demokratik devlet, Kürd halkının anadan doğuş hakları ve Alevilerin inanç özgürlüğünü kapsayan kaygılar bir yana tek devlet, tek millet,tek bayrak reteroği daha güçlü vurgulandı. Hiçbir demokrasi kaygıları olamayanların tekçi devleti korumak için bir gecede tüm kurumlarıyla nasıl birleştiğini görmekten dersler çıkarabilecek miyiz?

Ulus-devletler çağındayız. Varlık göstermek isteyen hiçbir halk devletsiz değildir. Demokrasinin ve bilimselliğin öncülüğünü yapan ulusların hepsi hâlâ devletsel anlamda daha da güçlenme yolundalar. Elbette, Türk, Arap ve Acem düşmanlığından ve ırkçılıktan uzak, kendin olmayı ve ulus olarak birlik ve bilinç ile var olmayı esas alarak güçlenmeliyiz. Bu durumda uluslararası güçler bize güven duyar ve bizi müttefik kabul görür. Ulusal kazanımlar tırendimiz sürdükçe jeopolitik konumumuzun önemi daha iyi görülecek ve bölgesel itibarımız artacaktır.

Çok önemli tarihsel bir süreçten geçiyoruz, Kürdler için duraksama ve gerileme dönemi bitmiştir. Bögesel kaos devletleşmek için muazzam bir fırsat sunuyor. Teritoryal özgürlüğümüz olmadan Türkiye’nin talan ve kıyımlarından, İran’ın idamlarından ve İŞİD ve benzeri vahşileri Kürd halkının yakasından söküp atamayız. Daha somut ve dünya gerçeklerine göre hareket etmeliyiz. Kürdistan davası sırtından kimsenin filozof geçinmesine gerek yok. Kürdistan davası özce iki cümledir; Kürd halkı, her halk gibi özgür vatanına kavuşmalı, ulusal değerleri ve ulusal kaynaklarıyla özgürce yaşamalı, kendi içinde demokratik, seküler bilincini geliştirecek, eğitim sistemi ile dünya bilimi ile buluşmalı. Dolambaçlı yollara gerek yok, başka bir parçadaki bir kürd gücününe de düşmanlık yapmaya hakkımızın olmadığını bilmek zorundayız. Tarihimiz boyunca hiç bukadar özgürlüğe yaklaşmadık, hiç bu kadar bilinç sıçraması yaşamadık fakat özgürleşmek için henüz yeterli sayılamaz. Biraz daha uluslaşma bilinci, biraz daha birlik ve biraz daha sömürgecilerimize gösterdiğimiz samimiyeti birbirimize gösterebilsek. Tarih bize, teritoryal özgürlüğüne kavuşamamış bir halkın köle kalmaktan ve sonra yok olmaktan kurtulamayacağını göstermiştir.