Kızının dünyaya gelmesiyle yaşamının değiştiğini, o günden sonra bütün vaktini engelli kızına ayırdığını ifade eden Ekinci, hiç okula gidemeyen, konuşamayan kızının sosyalleşmesi için de elinden gelen gayreti gösterdiğini söyledi.
Doğduğunda bebek olarak kucağıma aldığım kızımı o zamandan beri sırtımda taşıyorum. Kızımı sırtımda taşımaya ve onun ihtiyaçlarını karşılamaya mecburum. Annelik fedakarlık gerektiriyor." diyen Ekinci, kızını yıkadığını, yemeğini yedirdiğini, uyuduğunda kolunu ona yastık yaptığını anlattı.
Ekinci, kızını doktora da sırtında götürdüğünü belirterek, "Boyuna göre kilosu ağır olduğu için yoruluyorum ama hiçbir zaman bıkmadım." dedi.
Baba Mehmet Ekinci de kızının ihtiyaçlarını karşılamasında eşine yardımcı olduğunu söyleyerek, gösterdiği fedakarlıktan dolayı kendisine minnet duyduklarını dile getirdi.
"Anne ve baba olarak yaşlandık. Eşim yoruldu. Ben de geçimimizi sağlamak için çalışıyorum." ifadelerini kullanan Ekinci, kızının tekerlekli sandalye kullanamadığını, onu gezdirebilecekleri bir otomobil sahibi olmayı çok istediklerini kaydetti.