David Hearst: İsrail’in Suriye’deki askerî aşırılığı kendi sonunu hazırlıyor

Middle East Eye’ın kurucu ortağı ve baş editörü David Hearst, İsrail’in Suriye’de izlediği saldırgan politikanın kısa vadeli kazanımlar sunsa da uzun vadede Tel Aviv’i çok cepheli, kontrolsüz ve sürdürülemez bir çatışma sürecine sürükleyebileceği uyarısında bulundu. Hearst’e göre, Beşar Esad rejiminin çöküşünden sonra İsrail’in askeri üstünlüğe dayalı stratejisi, bölgedeki dengeleri kendi aleyhine çevirebilecek bir kırılma noktasına ilerliyor.

David Hearst, Esad rejiminin devrilmesinin üzerinden geçen bir yılın ardından Suriye’de ortaya çıkan yeni tabloya dikkat çekerek, İsrail’in bu süreci bir fırsat olarak değerlendirmek yerine sert askeri hamlelerle derinleştirdiğini belirtiyor. Hearst’e göre Tel Aviv, yeni Şam yönetimiyle ilişkileri normalleştirmek veya diplomatik alan açmak yerine, Suriye’nin askeri altyapısını hedef alan yoğun bombardımanlarla sahayı şekillendirmeyi tercih etti.

Hearst, Ahmed el-Şara liderliğindeki geçici yönetimin göreve gelir gelmez İsrail’e yönelik tehditkâr söylemlerden kaçındığını, hatta barış vurgusu yaptığını hatırlatıyor. Buna rağmen İsrail’in Suriye hava savunma sistemlerini, donanmasını ve askeri üslerini kısa sürede etkisiz hale getirdiğini vurgulayan Hearst, bu yaklaşımın Suriye halkında hızla değişen bir ruh hali yarattığını ifade ediyor.

İsrail’in Askerî Yayılması ve Güney Suriye

Analize göre İsrail, yalnızca hava saldırılarıyla yetinmeyerek güney Suriye’de fiilî bir kara varlığı oluşturdu. Hermon Dağı’nın ele geçirilmesiyle başlayan süreç, zamanla Gazze’den daha geniş bir alanın kontrol altına alınmasına dönüştü. İsrail Savunma Bakanı Israel Katz’ın bu hamleleri “önleyici güvenlik” gerekçesiyle savunmasına rağmen, Hearst bunun uzun süredir planlanan bir zayıflatma stratejisinin parçası olduğunu belirtiyor.

Hearst’e göre Tel Aviv’in nihai hedefi, Suriye’yi etnik ve mezhepsel kantonlara bölerek merkezi otoriteyi kalıcı biçimde zayıflatmak. Bu stratejinin, İran’ın Hizbullah’a uzanan ikmal hatlarını kesmeyi, Türkiye’yi kuzeyden dışlamayı ve İsrail’e İran’a yönelik daha geniş bir hava koridoru açmayı amaçladığı ifade ediliyor.

Dürzi Kartı ve Bölgesel Riskler

İsrail’in Dürzi topluluğu üzerinden yürüttüğü politikaya da değinen Hearst, bu yaklaşımın başlangıçta sahada karşılık bulmadığını, ancak zamanla mezhepsel çatışmaların derinleşmesiyle yeni bir boyut kazandığını belirtiyor. Süveyda’daki çatışmaların ardından bazı Dürzi liderlerin ayrılıkçı söylemlere yönelmesi, İsrail’in müdahalelerini meşrulaştırmak için kullandığı bir araç haline geldi.

Türkiye ve ABD Faktörü

Hearst, Türkiye’nin İsrail’in Suriye’deki askeri hamlelerine sert söylemlerle karşılık vermesine rağmen sahada temkinli davrandığını, bu durumun Tel Aviv’e manevra alanı açtığını vurguluyor. ABD Başkanı Donald Trump’ın Şam yönetimine verdiği destek ve yaptırımların kaldırılması ise İsrail ile Washington arasında nadir görülen bir gerilim yarattı.

Trump yönetiminin Suriye’de istikrarı önceleyen yaklaşımı, İsrail’in askeri baskı politikasını diplomatik olarak sınırlarken, Tel Aviv’i daha da agresif adımlar atmaya itiyor.

“Hiç Bitmeyen Savaş” Uyarısı

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu’nun “hiç bitmeyen savaş” söylemine atıfta bulunan Hearst, bu yaklaşımın İsrail’i sürekli aktif cepheler açan, askeri kapasitesini aşırı zorlayan bir noktaya taşıdığını savunuyor. Gazze, Lübnan, İran ve şimdi de Suriye’de eş zamanlı gerilimlerin sürdürülebilir olmadığına dikkat çeken Hearst, Suriye’nin İsrail için stratejik bir dönüm noktası olabileceğini ifade ediyor.

Analize göre İsrail, askeri gücüne aşırı güvenerek bölgesel dengeleri kalıcı biçimde kendi lehine çevireceğini varsayarken, uzun vadede bu politikanın Tel Aviv’i kontrol edemeyeceği bir çatışma sarmalına sürüklemesi ihtimali giderek artıyor.