Belki yeni bir başlangıç için, belki unutulmuş olanı hatırlamak, belki denenmemiş olana fırsat vermek için bu ülkenin HDP’ye borcu var!
Seçimler oldukça sancılı geçti. AKP, Bursa hariç büyük şehirlerde kaybetti. Ankara, İstanbul, Adana ve Mersin gibi Türkiye ekonomisi için belirleyici olan yerlerde belediyeler muhalefetin eline geçti.Bunda, büyük orada HDP’nin demokrasiden ve ülkenin geleceğinden yana kurduğu politika etkili oldu.
İyi bir oy oranına sahip olduğu, ancak kazanma şansı bulunmayan 7 büyük ilde ise, asgari demokrasinin önünü açmak ve AKP’ye kaybettirmek üzerine bir politik hat izledi. Bu şehirlerde yüzde 6 ila yüzde 24 arasında bulunan seçmen kitlesini muhalif partilere yönlendirdi.
Bu sefer, 31 Mart 2019 seçimlerinde de benzeri yaşandı ve HDP’nin bu politikası adeta bütün seçimlere damgasını vurdu. Sonuç tüm ülkeyi sarsacak, dünyada yankı bulacak denli etkiliydi.
Şimdi eğri oturup doğru konuşmanın tam zamanıdır.Ancak, HDP için aynı şey söz konusu değildi. Her iki parti de yani CHP ve İyi Parti, bırakalım HDP ile görüşmeyi, partinin adını ağızlarına almak, yan yana görünmekten bile imtina ettiler.
Bu bloka göre seçimler kaybedilebilir, şehirler de kaybedebilir, ülke de… Lakin asla HDP ile yan yana gelinemezdi!İşte, tam da bu noktada HDP’nin stratejik aklı devreye girdi. CHP-İYİ Parti bloğunun dışlayıcı, uzlaşmaz tutumuna aldırmadan 7 büyük şehirde, aday göstermemeye karar verdi! Büyük bir özveriydi bu. Kendi seçmen kitlesine, demokrasiye bir şans tanımak üzere, aday göstermediği illerde muhalefeti işaret etti.
Sonuç, çeyrek yüzyıl sonra AKP’nin büyük şehirleri kaybetmesiyle sonuçlandı. Türkiye’nin, belki de yeni kavşağa geldiğini gösteriyordu bu…İşte bunun için diyorum ki, borcu var ülkenin HDP’ye!
Mademki, en çok Kürtlerin partisidir o –öyle diyorlar- mademki ötekilerin sesi; mademki ahlaklısı, vicdanlısı, duyarlısı; tutarlı demokratı, solcusu, sosyalisti daha çok HDP’li…
