Rojava’ya Yönelik Saldırılar ve Bölgesel Denklem

6 Ekim 2025’te, Halep vilayetinin Şeyh Maksud ve Eşrefiye mahallelerinde yaşanan çatışmalar, Suriye’nin kuzeyindeki kırılgan denklemi bir kez daha gündeme taşıdı. Heyet Tahrir el-Şam (HTŞ) ve Suriye Milli Ordusu (SMO) bünyesindeki grupların, bu bölgeleri ağır silahlarla ablukaya alması, bölgedeki sivillerin güvenliğini tehdit ederken, Demokratik Suriye Güçleri (DSG) ve YPG ile çatışmalara yol açtı.

Olaylar, Rojava Özerk Yönetimi'ne yönelik baskıların yeniden artabileceği yönünde kaygıları güçlendirdi. Aynı günlerde ABD'nin Suriye Özel Temsilcisi Tom Barrack ile CENTCOM Komutanı Amiral Brad Cooper’ın Rojava’ya yaptığı ziyaret ve ardından Suriye Dışişleri Bakanı’nın Ankara’ya çağrılması, yaşananların sadece askeri değil, diplomatik boyutları da olan bir gelişme olduğunu gösteriyor.

Diplomasi ve Güvenlik Stratejileri

Türkiye'nin uzun süredir Rojava’daki özerk yapıya mesafeli tutumu biliniyor. Ankara’nın, DSG’nin uluslararası meşruiyet kazanmasını engellemeye dönük hamleleri, zaman zaman askeri ve diplomatik baskılarla birleşiyor. Bu çerçevede son saldırılar, hem Rojava-Şam görüşmelerini sabote etme amacı taşıyor olabilir, hem de Suriye’deki Kürd yapılanmaların alan kazanımını sınırlandırma hedefiyle bağlantılı olabilir.

Türk dış politikasında, HTŞ gibi grupların zaman zaman pragmatik araçlar olarak kullanıldığına dair iddialar bölgesel basında yer buluyor. Ancak bu tür gelişmeler, sadece Kürd hareketi için değil, Suriye Rojava Kürdistan'ın genel barışı için de kalıcı bir istikrarsızlık riski oluşturuyor.

Yeni Dönemin Siyasi Kodları

Türkiye ve İran’ın, Kürdlerin siyasal taleplerine yönelik politikalarının 2023 itibariyle biçim değiştirdiği gözlemleniyor. Doğrudan bastırma yöntemlerinin yerini daha rafine, söylem temelli ve psikolojik araçların aldığı bir sürece girildi. Türkiye’de “barış” ve “kardeşlik” söylemleri ile yürütülen yeni psikolojik stratejilerin, toplumsal algıyı etkileme ve Kürd siyasal aktörlerini zayıflatma amacı taşıdığı yönünde değerlendirmeler yapılmakta.

Bu süreçte Abdullah Öcalan ve Selahattin Demirtaş gibi figürlerin konumu da, Kürd siyasetinin hem devlet politikaları hem de kamuoyu önündeki yansımaları açısından kritik bir rol oynamaya devam ediyor. Özellikle Öcalan’ın uzun süreli tecridi, sadece hukuki değil, aynı zamanda siyasi bir anlam taşıyor.

Kürdler ve Uluslararası Çifte Standartlar

Ukrayna’daki direnişin geniş uluslararası destek bulduğu, Filistin’in devletleşme sürecinin yeniden gündeme taşındığı bir dönemde, Kürd halkının temel siyasal taleplerinin aynı ölçüde görünürlük kazanamaması dikkat çekici. Türkiye ve İran gibi ülkelerin, iç politikada baskı yöntemlerine başvurduğu durumlar, Batılı devletlerce çoğu zaman stratejik ilişkiler uğruna görmezden geliniyor.

Rojava’daki özerk yapının, Araplar da dâhil olmak üzere bünyesindeki tüm halklara yönelik kapsayıcı yaklaşımı, bölge halkları arasında bir ortak yaşam modelinin mümkün olduğunu ortaya koyuyor. Bu modelin, uluslararası toplum nezdinde daha fazla desteklenmesi, sadece Kürt halkı için değil, bölgesel barış için de önemli bir adımdır.

Farkındalık ve Yeni Dönem

Türkiye ve İran’ın uyguladığı politikaların, doğrudan şiddet yerine daha ince stratejilere yönelmesi, mücadele yöntemlerinin de yeniden değerlendirilmesini zorunlu kılıyor. Kürd halkının bu yeni kuşatma biçimlerine yalnızca direnişle değil; ideolojik netlik, siyasal bilinç ve tarihsel farkındalıkla karşılık vermesi gerekiyor.

Rojava’da ve Kürdistan coğrafyasının tamamında yaşanan gelişmeler, sadece yerel değil, bölgesel ve küresel dengeleri de etkileyecek nitelikte. Bu nedenle yaşananlara dair kamuoyunun daha duyarlı, uluslararası aktörlerin ise daha sorumlu bir tutum sergilemesi beklenmektedir. 

[email protected]

Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.