Neo-Osmanlıcılık ile Neo-İttihatçılığın 100 yıllık ezeli düşmanlıktan, iktidar ittifakına geçmeleri ve 10 kasım üzerine birkaç söz

Evrensel demokrasiyi ve özgürlükleri içine sindirmiş erdemli toplumlarda, o ülke tarihinde çok ciddi roller oynamış şahsiyetlere olan bakış, o yöneticilerin gösterdikleri ayırımsız, eşitlik ve adalet anlayışı çerçevesinde değer biçerler. Vicdani Kanaatlarıyla hareket etmeyen, birey olamamış, geri ve tebaa toplumlar da ise geleceklerini dinsel ve ideolojik cemaatlere görme zorunluluğuna itilirler. Bu toplumlar, itaat etmeye alıştırılmış toplumlardır. Bu türden geleneksel toplumlarda, insanlığa üstün hizmetler sunmuş, vicdan sahibi deha insanlara itibar edilmez. Otoriter, sert, astığı astık kestiği kestik diktatörlük heveslileri olan kişiler baş tacı edilirler. Bu diktatörler, o ülke insanlarının kaderleri üzerinde alabildiğince keyfi ve hoyratça kararlar verirler...

Gencettin Öner

12.11.2022, Cts | 07:53

Neo-Osmanlıcılık ile Neo-İttihatçılığın 100 yıllık ezeli düşmanlıktan, iktidar ittifakına geçmeleri ve 10 kasım üzerine birkaç söz
Makaleyi Paylaş

Ülkelerin tarihlerinde, o toplumun kaderi üzerinde önemli ve hayati etkide bulunmuş, toplumun bazı kesimlerini yok sayan, ölümcül kararları gözlerini kırpmadan almış, baskıyla ele geçirdiği devletin gücünü zorba yöntemlerle insanlara dayatmış zalim yöneticilere olan yaklaşım, toplum bireylerinin duygu dünyalarında şüphesiz ki olumlu veya olumsuz birçok sonuçları beraberinde getirmiştir. 17. yy. da Avrupa'da ortaya çıkan Rönesans, yani aydınlanma hareketine damga vuran gelişmeler yaşandı. İslam dünyasında İbn-i Rüşd, Avrupa'da Descartes, Kant, Cristian Wolf, Monstequieu, Jean-Jacues Rousseau, Voltaire gibi düşünür ve filozoflar, bu aydınlanmanın teorik liderliğini yaparak akılcı düşünceyi, eskinin değişmez, gelenekçi, dinsel önyargı ve ideolojilerden ayırarak hayata ve olgulara olan yaklaşımı insanların bilincine çıkarttılar.

Evrensel demokrasiyi ve özgürlükleri içine sindirmiş erdemli toplumlarda, o ülke tarihinde çok ciddi roller oynamış şahsiyetlere olan bakış, o yöneticilerin gösterdikleri ayırımsız, eşitlik ve adalet anlayışı çerçevesinde değer biçerler. Vicdani Kanaatlarıyla hareket etmeyen, birey olamamış, geri ve tebaa toplumlar da ise geleceklerini dinsel ve ideolojik cemaatlere görme zorunluluğuna itilirler. Bu toplumlar, itaat etmeye alıştırılmış toplumlardır. Bu türden geleneksel toplumlarda, insanlığa üstün hizmetler sunmuş, vicdan sahibi deha insanlara itibar edilmez. Otoriter, sert, astığı astık kestiği kestik diktatörlük heveslileri olan kişiler baş tacı edilirler. Bu diktatörler, o ülke insanlarının kaderleri üzerinde alabildiğince keyfi ve hoyratça kararlar verirler. İnsanların kaderi, diktatör liderlerin iki dudakları arasında çıkan sözlere bağlıdır. Otoriter ve baskıcı devlet gücünü arkasına alan bu diktatörler, zaman içinde kutsanıp putlaştırılırlar. Kendilerine ait olmayan felsefi ve filozofik sözler, sanki onlara aitmiş gibi toplumu buna inandırmaya çalışırlar. Bütün devlet kurumlarına, ülkenin dağlarına ve taşlarına bu sözler yazılarak, altına diktatör liderin ismi yazılır.

Bu genel analizden sonra, üzerinde durmak istediğimiz özel konumuza geçelim. Şu an üzerinde yaşadığımız topraklarda, bu yüz yıllık süreçte gerçek anlamda neler yaşanmıştı? Bu devletin kurucusu Mustafa Kemal'in hayalinde düşlediği ve pratik hayata geçirdiği otoriter, tekçi ve etnik devletin "makbul vatandaş" olarak kodladığı Türk ve Sünni Müslüman ahali dışında kalmış kesimlere dayatılan zorbalıklarla bu kesimleri ülkeden kaçırtmaya, ya da onları biat ve itaat etmeye zorlayarak devşirmeye çalışır. Tekçi ve otoriter rejim, bu toprakların gerçek sahipleri olan -Türk ve Müslüman olmayan- otokton halklara neler çektirdiklerini özetleyerek taşları yerli yerine oturtalım. Birkaç ay sonra 100. Yılına girecek olan eski otoriter, yeni otokrat rejim, bu temel paradigma üzerinde kuruldu. Bu paradigmaya yön veren kişi de şüphesiz ki Mustafa Kemal Atatürk'tür. Çok kültürlü, çok dinli ve çok etnisiteli olan Osmanlı İmparatorluk toplumu, birbirlerinin inanç, kültür ve etnik farklılıklarına saygılı ve barış içinde yaşamışlardı. Otoriter, tekçi ve inkârcı rejim bu farklılıkları bir çırpıda yok sayarak inkâr etmiş, bu emrivakilere karşı çıkanlar (Örneğin Kürtler) devletin askeri gücü devreye sokularak, süreç içinde on binlerce kadın, çocuk ve sivil insanların katledilmesiyle sonuçlanmıştı.

Mustafa Kemal, şüphesiz ki su katılmamış bir diktatördü. Ölünceye kadar da ülkeyi tek adam ve tek parti diktatörlüğü ile yönetti. Muktedir olduğu 1920-1938 yılları arası 18 yıl boyunca iki dudakları arasında çıkan her söz, anayasa hükmünde sayıldı. Devletin üst düzey bürokratlarının atamalarından tutun, milletvekillerinin kimlerden oluşacağı konusu, Çankaya'da kurulan sofrada belirlenirdi. Ülkeyi işgal eden dönemin iki emperyal devleti (İngilizler ve Fransızlar) ile yapılan gizli ve açık diplomatik pazarlıklarda, her zaman yanında durmuş, ona önemli hizmetlerde bulunmuş "dava" ve silah arkadaşlarını iktidar uğruna onları tasfiye etmekten çekinmemişti. İşgal yıllarında batıda büyük ve sivil silahlı bir güce sahip olan Çerkes Ethem'i "hain" ilan ederek, TKP genel sekreteri Mustafa Suphi ve arkadaşlarını da bir plan dahilinde Karadeniz'de boğdurulması, çok etnisiteli ve çok kültürlü halk ve toplulukların temsilcilerini barındıran 1. meclisi lağvederek açıkça tek adam diktatörlüğüne doğru gidişatı gören, aynı zamanda mecliste güçlü ve ciddi muhalefet gurubunun lideri olan liberal görüşlü Trabzon milletvekili Şükrü beyi, Topal Osman'a, ayrıca Kazım Karabekir ve Mareşal Fevzi Çakmak'ı ve de nicelerini aynı amaç doğrultusunda tasfiye etmişti.

Oysa resmi tarih, bu gerçekleri çarpıtarak Türk toplumuna farklı yansıtır. Mustafa Kemal Atatürk'ün bir diktatör olması, bu ülkede yaşanan olayların neden ve sonuçlarını, anlam ve öneminin tarihsel rolünü ortadan kaldırır mı? Elbette hayır. Mustafa Kemal'e "diktatör" denildiğinde, kendilerine solcu, hatta komünist diyen bazı kesimler bu ifadeye şiddetle karşı çıkarlar. Mustafa Kemal'i "Çağın büyük lideri" "İlerici ve demokrat" gibi tanımlamalarla onu adeta ilahi bir kutsiyetle kutsayıp putlaştırırlar. Sahte laik ulusalcı beyaz Türkler, otoriter, tekçi ve anti-demokratik bu rejimin kendilerine sağladığı imkanlardan nemalanan kesimlerdir. Bu azınlık kesim, yıllarca devletin üst düzey askeri ve bürokrasi koltuklarını işgal etmiş, ülkenin kaymağını yemiş kesimdir. Kendilerine "laik ve çağdaş" diyen, siyasal literatürde "Beyaz Türk" olarak ta adlandırılan, ülke nüfusunun ancak %20'lik azınlığını teşkil eden kesim bu kesimdir. Mustafa Kemal'in bir diktatör olduğu tespiti yapanlardan nefret ederler. Bu tanımlama ona yapılmış bir hakaret olarak algılarlar. Oysa diktatörlük bir sistemdir. Bir rejimin adıdır. Mustafa Kemal'e atfedilen bu tanımlamaya karşı çıkanlar, zahmet edip literatüre bir baksınlar. Diktatörlük nedir? Diktatör kime denir?

Tekçi ve otoriter Cumhuriyetin ideolojik paradigmaları doğrultusunda yetiştirip devşirdikleri, imkân ve avantaj sağladıkları bu azınlık kesim, iktidarları boyunca kendi halkına hep tepeden bakmış, kötünün kötüsü bu eserlerinin bir sonucu olarak yoksulluk ve cehalet içinde kıvranan vatandaşlarını hep aşağıladılar. 2002 seçimleriyle iktidara gelen Neo-Osmanlıcı muhafazakâr kesim, gerçek anlamda iktidar olur olmaz, rövanşist ve reaksiyoner bir tepkiyle ilk işleri, 80 yıl boyunca iktidarda kalmış azınlık beyaz Türklerin sosyal statülerini aşağı çekerek, toplumun zencisi statüsüne indirgeyerek onları tenzili terfi etmeye başladılar. Bu durum karşısında şaşkınlık ve şokları yaşayan bu kesim, devlet yönetimindeki ayrıcalıklarını adım adım kaybettikçe, 84 yıl önce ölmüş otoriter liderin Anıtkabirdeki mezarına koşarak, onlara bu ayrıcalıkları sağlayan diktatör liderin mozolesi ününde ağlayıp-sızlayarak; "Atam bak kurduğun cumhuriyeti ne hale getirdiler?" diye yakarıp duruyorlar. İlginçtir ki, ülkenin tüm hukukçularının örgütlendiği Barolar birliğinin üye ve yöneticileri de ülkenin adalet sistemini kendi siyasal amaçlarına yarayacak şekilde değiştirmeye çalışan otokrat rejimi kendi halkına şikâyet edecekleri yerde, yönlerini anıtkabir'e doğru çevirmiş, mozoleye dert yanmışlardı. Her şeyi bildiklerini sanan bu eğitimli ve meslek sahibi ve kendilerini "her şeyi bilen" ukala kesimin kendi halkına güvenleri olmadığı içindir. Çünkü halktan kopuklar.

Bu kesim, zulüm ve baskılarla, devletin asker süngüsüyle sindirmeye çalışılan toplum bunların umurunda değil. Zamanı ve yeri geldiğinde, bu ceberut ve otoriter rejim ile aynı duygu içinde olurlar. Ceberut devletin azınlık bir kesime yaşattığı cennet, Ankara ve İstanbul'da düzenlenen balo, tiyatro ve senfoni orkestrası eşliğinde kadınlı erkekli hiç aşina olmadıkları vals ve danslarla ve su gibi içilen pahalı yabancı içkileri, başı açık kadınların, Paris ve Milano'dan sipariş edilmiş pahalı takım elbiseli, kravatlı erkeklerin boy gösterdikleri, dönemin modasına uygun giyilmiş mini etekli resimleri sosyal medya paylaşımlarında "80 yıl önceki halimiz" diyerek, hemen yanında kara çarşaf, sarık ve takke giyen resimleri de "80 yıl sonraki halimiz" diye verenler, bilmezler ki, zorbalıklarla elde edilen bu cennetvari yaşamın çok uzağında kalan milyonlarca ülke vatandaşı giyecek tek elbiselerinin de yamalarla kaplı olduğunu, ayakkabı yerine çarık giydiklerini, insanların ezici çoğunluğunun yoksulluk içinde kıvrandığını biliyorlar mıydı? Halkının mutluluk ve refahını düşünen bir lider, halkı bu kadar ağır yoksulluk koşullarında kıvranırken, büyük çoğunluğu yamalı elbiseler içinde olduklarını, çarık giydiklerini, açlık ve tokluk sınırında gelip gittiklerin, hal böyle iken, gardıroplar dolusu yüzlerce pahalı takım elbiseleri sadece bir gün giyen bir lider, halkçı bir lider olabilir mi?

Birkaç ay sonra 100. yılını dolduran otoriter, tekçi ve ceberut cumhuriyet, kozasını patlatmak üzere metamorfoz sancılarını çekiyor. Bu dönüşüm ve başkalaşım demokrasi, özgürlük ve evrensel hukuk yönünde değil 1. cumhuriyetin kendi toplumuna zorla dayattığı tekçi ve ceberut yapıdan otokrasi yönünde evrimleşmeye doğru hızla yol alıyor olmasıdır. İşin ilginç ve bir o kadar dikkat çeken diğer yönü, birbirine düşman iki zıt siyasal kültür ve kutbun, kendi aralarında anlaşarak simbiyotik bir iktidar üzerinde anlaşmış olmalarıdır. Neo-İttihatçı kesim ile Neo-Osmanlıcı kesimin simbiyotik "Türk-İslam sentezi" paradigmasında anlaşmış olmalarıdır.

Gencettin Öner

Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.

1574 kişi tarafından görüldü.
Son Güncellenme:13:37:39

Gencettin Öner

Yazarın Önceki Yazıları

'Hafıza-i Beşer, Nisyan İle Maluldür' Anayasalar, İkiyüzlülükler ve Niyetler Aklın ve Ferasetin Durduğu An Sıradan Kötülük, Bağnaz Bir Dinsel Veya İdeolojik Vicdansızlıkla Birleşince Ortaya Çıkan Manzaralar 'Derin Dewlet Nedır Abê?' Komedilerden Komedi Beğenin Çend Dimên Li Ser Jîyana Rewşenbir, Lêkolinvan û Entelektuelê Kurd Dr. Tarıq Ziya Ekinci Ezber Bozan Bir Yazı Toplumsal Hafıza, Org. Mustafa Muğlalı ve 33 Kurşun Olayı Riyakarlık, Yalan, Aldatma ve İnanç Adına Yaşatılan Barbarlık Diyarından Seçmeler İki Fotoğrafın Düşündürdükleri Diamond Tema, İnanç-İnançsızlık ve Agnostizm Demokrasi ve Özgürlüklerin Kağıt Üzerinde Kaldığı Ülke ve Toplumlarda Aforizmal Bir Bakış Bir Ulusa ve Onun Değerlerine Dayatılan Onursuzluk Selahattin Demirtaş ve Seher’in Dramı İnsanlık Değerlerinin Yerle Bir Edildiği, İnsanlık Erdeminin Çöktüğü Nokta; Soykırımlar 2024 Seçiminin Patolojik Siyasal Anatomisi Üzerine Bir Kaç Söz? Kürt Siyasetçilerin Aymazlıklarına Kim Dur Diyecek? Mertliğin, Onurun ve Yiğitliğin Timsali; Yılmaz Güney Toplumlara 'Hakikat' Diye Dayatılan Sosyal Psikoz ve Sosyal Halüsinasyon Handikaplarından Kurtulmaları Mümkün Olabilir mi? Sekülerlik, Laiklik, Komünizm ve Sosyal Darwinizm Üzerine Felsefi Bir Analiz; Kürtler Bu Kavramları Nasıl Algılıyor? (2) 3 Olgu, 3 Sonuç ve Toplumun Çok Hazin Aymazlığı Sekülerlik, Laiklik, Komünizm Üzerine Felsefi Bir Analiz; Kürtler Bu Süreçte Ne Yapmalı (1) Tarihten Hiç Ders Çıkaramama Sarı Hoca(İsmail Beşikci) Hakkında Birkaç Hayat Anekdotu Aptallığın Resmi Var Mıdır Acaba? Yalanlarla Zihinlere Kazınmış Ezberlerin Bozulması ve Hakikat 'Xwedê Mırov Kor Neke, Kor Bikejî Kerr Neke' Sosyal Psikoz ve Hakikat 'Cumhuriyet' Nedir? Ne Değildir? 'İlericilik', 'Gericilik', 'Faşizm' ve 'Demokrasi' Kavramları Üzerinde Felsefi Bir Beyin Fırtınası Sivil Katliamları İdeoloji ve Din Kisvesi Altında Savunan Barbarlık 'Göz Bebeği' 'Göz Ağrısı' 'Göz Dikeni' Katliam, yağma, fetih ve işgalleri kutsama, bu kötülüklerin mağdurlarının torunlarının aymazlıkları üzerine Bayramlar; Kimilerine Sevinç ve Mutluluk Vesilesi Olurken, Kimilerine Neden Hüzün ve Yok Sayılma Vesilesi Oluyor? Tabuları Yıkmak Değerli Hukukçu, Hakperest İnsan, Hacı Akyol’un Anısına Saygıyla Toplumsal Hafıza, Mustafa Muğlalı ve 33 Kurşun olayı Sivas Katliamı Üzerine Tekrarlı Bir Hatırlatma Hakikat ve Vicdanla Bağdaşmayan Rutinleşmiş bir İnanç Ezberi; Kurban İnsanlığın Erdemli Olma Yolundaki Uzun Yürüyüşü; Evim mi? Devrim mi? İki Yüzlülük, Riyakarlık ve Yalanlarla Nereye Kadar? 2023 Seçim Sonuçları Üzerine Birkaç Söz… Kaybedenler ve Kazananlar; Neden? Nasıl? Niçin? Yüz Yıldır Kürtlere Dayatılan 'Kırk Katır mı? Kırk Satır mı? ' Anlayışına Ne Zaman Dur Denilecek? Faşist Nobranlıkla Nereye Kadar? Bir Seçimin Sosyolojik ve Siyasal Anatomisi 'Denizler'in Yolu' ve Gerçekler Dersim Katliamı Olguları, Kavramları Çarpıtma Ve Türk Toplum Algısında Karşılık Bulmuş Politik-Şoven Psikoz 23 Nisanı Bayram Havasında Kutlayan Türkler, 24 Nisan Trajedisini de Unutmamalılar Toplumu İnanç Ve Bayrak Dayatmasıyla Terbiye Etmeye Çalışılan Oyunlar Ve Erdemlilik Tarihte yaşananlardan ders çıkaramama ve son hazin siyasi aymazlık Kılıçdaroğlu'nun 'Halil İbrahim Sofrası' Temennisi ve Gerçekler Spor centilmenliği, seri katilleri kutsama ve faşistleşen toplum Coğrafyamızda meydana gelen deprem felaketi üzerine birkaç söz Riyakarlık, makyaj ve yalanlarla nereye kadar? Etnik nefretin aramızdan aldığı güzel insan; Hrant Dink 'Öteki'ye Olan Düşmanlık ve Nefret, Empati ve Erdemliliğe Dönüşebilir mi? 100. Yılına girecek olan otoriter ve tekçi rejimin kalıcı otokrat bir rejime evrilmesine karşı mağdurlar ne yapmalı? 'Kimseye Verilecek Bir Çakıl Taşımız Yoktur' Veya ‘Ya Sev Ya Terket!' Metaforu Üzerine Birkaç Söz Nasıl Bir Anayasa? Sedama bındestîya Kurda azlû bu! Cumhuriyet mi, Demokrasi mi? 2023 Seçimlerinde 'vatandaş bekası' için kime ve neye göre oy verilmeli?
x