Kî/kê bêtir xizmeta zimanê tirkî kirine û dikin

Min û gelekan her gotine, nivîsîne û dibêjin divê kurd bi zimanê xwe bixwînin û binivîsînin. Lê ev heta niha li bakurê kurdistanê bi eksî geriya ye. Wan kesên ji xwe re dibêjin em rewşenbîrên kurd in. Kesî bi qasî wan xizmeta zimanê tirkî nekirine. Heta dikarim bêjim ku tirkan jî bi qasî wan xizmeta zimanê xwe nekirine. Ji ber ku;

Dema zimanek neyê bi karanîn ew ziman têk dihare ango dimre, lê zimanê tê bi karanîn ew bi pêşve dikeve, xurt û delal dibe. Ji ber wê;

Piraniya rewşenbîrên kurdan(!) yên bi tirkî dinivîsînin, xwe û zimanê xwe dikujin, zimanê dijminê xwe jî xurt dike û bi vê jî kêfxweş dibin, dilşad dibin û xwe serbilind dibînin.

Çi dema mirov vê rewşê dibêje ango rexne dike, wan rewşenbîrana xwe ji mirov dixweyidînin. Û dibêjin;

"Me heta niha mecala ku em zimanê xwe fêr bibin nedîtiye. Dibistanên ku em lê zimanê xwe fêr jî bibin tune ye".

Bi van gotinan jî dixwazin xwe bi heq û yên wan rexne dike neheq derxin. Hûn ya rastî bixwazin êdî ez bi xwe ji ber gotinên wan î weha şerm dikim. Çima?

Ka carekî em li ser wan kesên ku niha bi tenê kurdî dinivîsînin, lêkolînekê bikin, bê kî/ê ji wan dibistanên zimanê kurdî xwendine. Bê kî/ê çawa zimanê xwe fêr bûne.

Dema em li rewşa nivîskar û rewşenbîrên xwe binêrin, dibînin ku ew kesên bi kurdî dinivîsînin yekî/ê jî dibistanên kurdî nexwendine. Her yek ji wan li gor îmkan û derfetên xwe, xwe fêrî zimanê xwe kirine û bi vî zimanê şêrîn dinivîsînin.

Îcar çima hin bi înad hê jî li ser tirkî nivîsandinê xwe tûj dikin û tu dibêje qey ji bona wî/ê tenê zimanê tirkî heye. Loma ew kesên kurd ku bi tirkî dinivîsînin, xizmetê ji zimanê tirkî re dikin. Wê bi pêşve dixin û zimanê xwe jî dikujin.

Ma gelo li ku derê hatiye dîtin ku miletek qatilê zimanê xwe be. Fêm nakin ku dema wan zimanê xwe kuştin miletê xwe jî dikujin. Ev tenê li bakurê Kurdistanê û kurd dikin, tê û hatiye dîtin. Bi berhemên xwe yên bi tirkî pirtûkxana tirkan dewlemend û ya xwe jî feqîr û xizan dihêlin...

Ev jî ji ber psikojiya bindestiyê tê. Ew kesên xwe hê ji bin bandora koletiyê xilas nekiribin, vê dikin û pê besnê xwe jî didin. Ez bi xwe êdî tê nagihêjim ku çawa rewşenbîrê gelê bindest xwe bi zimanê dijminê xwe qure dike û dema berhemên xwe bi wî zimanê dagirkeran diafirîne pesnê xwe dide.

Ji bona danenasîna wan jî dîsa bi zimanê tirkî konferans û civînan amede dikin. De ka îcar bifikirin ku wê ew berhem û xwediyê wê, bê çiqasî xizmeta zimanê dijminê xwe dikin...

Aha vaye demek pir hindik maye ku êdî Kurdistana serbixwe jî dê bê avakirin (25.9.2017) Di avakirina kurdistaneke serbixwe jî de hê ew kesana xwe ji tirkî azad nakin. Dev jê wî zimanê dagirkeran bernadin, li xwe venagerin û bi wê zanebûn û bîrewiriyê zimanê xwe xurt nakin.

Hûn bawer bin; heta siyasetmedarên me, rewşenbîr û nivîskarên me, partî û komeleyên me xwe ji tirkî û hemî hêjayiyên zimanê tirkî dûr nexin, dev ji wî zimanî bernedin, wê her qatilê zimanê xwe bin.

Ew kesên bi tirkî dibêjin; zimanê me li ber têkçûnê ye rast nabêjin. Ji ber ku ew bi xwe zimanê xwe têk dibin. Mesele ne gotin e, kirin e. Lê hin vê fêm nakin an jî naxwazin fêm bikin...

Ew partî û kesên dibêjin; em rêberên gel in, heta xwe ji tirkî û zimanê wan azad nekin ewên nebin rêberên gelê xwe.

Divê neyê ji bîr kirin ku miletek bi zimanê xwe heye, dema ziman nema ew milet jî namîne. Madem rewş ev e gelo çima wan kes, partî û komelêyên kurdan nikarin dev ji vî zimanê ango tirkî berdin.

Ew kesên dixwazin xizmeta zimanê xwe bikin, ew kesên dixwazin xizmeta miletê xwe bikin, divê li xwe û li zimanê xwe vegerin. Kesên vê nekin li gor min ew ne rewşenbîrên gelê kurd in. Ew partiyên hemî karên xwe bi tirkî dikin jî ne partiya kurdan e.

Xizmeta gel û xurtkirina edebiyata kurdî ji zimên de destpê dike. Ew kesanê dixwazin vê xizmetê bikin divê berê dev ji tirkî berdin da ku baweriyê bidin êdî ew ên ji bona gelê û zimanê xwe kar û xizmetê bikin.

Kesên ji bona zimanê xwe kar nekin hûn bawer bin dê nikaribin bi awayekî rastî ji gelê xwe re jî kar û xizmetê bikin. Her tişt bi eslê xwe û hêjayiyên xwe xweş e...